Zowel de minister van Natuurlijke Hulpbronnen, David Abiamofo, als de woordvoerders van de Surinaamsche Waterleiding Maatschappij, moeten niet trachten ons knollen voor citroenen te verkopen, als het gaat om de abominabele watervoorziening in grote delen van Paramaribo en Wanica. Er is al drie maanden sprake van een verslechtering in de watervoorziening door de Surinaamsche Waterleiding Maatschappij, SWM, en die is thans ontaard in een ware watercrisis, waarbij de SWM niet eens in staat is, het zogeheten regeringscentrum en daar dichtbij horende wijken, van water te voorzien. Er komt al dagen slecht of helemaal geen water uit de kraan en de SWM is ertoe overgegaan ministeries – inclusief dat van Abiamofo en ook de Centrale Bank van Suriname – water te leveren met tankwagens van de SWM. Ook de horecabedrijven die niet zonder water kunnen, zoals Hotel Torarica, zijn nu genoodzaakt water voor enorm hoge bedragen te kopen, omdat je de gasten en bezoekers van het hotel, geen watergebrek kan aandoen. Maar het gaat niet alleen om het centrum van de stad en waar de machthebbers kantoor houden, maar ook om andere delen aan de rand van de stad.
In Munder is de zaak zeer ernstig en zijn mensen gedwongen bij familie te gaan baden en hun kleren te wassen. Dan komt Abiamofo op een persconferentie een verhaal vertellen over een gestolen kabel bij het station aan het William Kraanplein, waardoor bepaalde pompen niet konden worden ingeschakeld. Het probleem zou daar inmiddels zijn opgelost, maar nog steeds is er op de meeste plekken helemaal geen druk in de leidingen te bemerken, want er komt geen druppel water uit de kraan. Telkenmale komt men met een ander smoesje om het SWM-falen te verbloemen. Nu blijkt dat de 7 miljoen USD, waar de SWM verlegen om zit om de waterdistributie weer te kunnen verbeteren, ondanks de toezegging van Financiën, nog steeds niet is overgemaakt ten bate van het bedrijf. En terwijl de financiën uitblijven, verergert de waterdistributie zich op een dusdanige wijze, dat zelfs ministeries geen water hebben en afhankelijk gemaakt zijn van tankwagens, die vrijwel dagelijks de durotanks moeten komen bijvullen. De vraag die onmiddellijk bij velen rijst, is hoe lang deze onhoudbare toestand – die een ernstige onhygiënische toestand in de hand werkt – nog zal voortduren. Is wederom een kwestie van prioriteitstellingen die duidelijk verkeerd worden genomen en wel ten nadele van water voor de gehele gemeenschap. De overheid moet ook begrijpen dat niet alleen mens en dier water nodig hebben, maar dat ook de gehele productie in gevaar komt, omdat ook veel machines voor bijvoorbeeld de koeling, voldoende water nodig hebben. De regering moet begrijpen dat steeds verhaaltjes vertellen, niet tot goede oplossingen van dit watervraagstuk zullen leiden. Ze dient ons wel en snel te vertellen binnen welke termijn er verbetering te bemerken zal zijn, want voortgaan op deze manier is onkan.
