Als niet komt tot iet, kent iet zichzelve niet, dat wil zeggen  als iemand van geringe afkomst vrij snel, niet altijd door eigen verdienste, vooruit komt in de wereld, wordt hij dikwijls verwaand. Dat is wat er gebeurd met de gasten die steeds zitting nemen in onze regering. Niets denkt dat hij iets is! Keerpunt werd onlangs geattendeerd op het artikel van journalist Jerrel Harderwijk dat werd gepubliceerd op Starnieuws en ondanks het feit dat we reeds geruime tijd van mening zijn dat de persvrijheid in ons land in de afgelopen jaren zwaar achteruit is gegaan, waren we toch zeer geprikkeld door wat er is gebeurd met deze journalist. Geprikkeld, want ook een verslaggever van De West werd onlangs onheus behandeld door de bewaking van de president. De man in kwestie deed geen vlieg kwaad en wilde alleen bij de speaker een opname doen van de toespraken, maar werd vervolgens hardhandig afgevoerd, ondanks dat hij zich had geïdentificeerd.  Wij vragen ons af, wat deze machtsdronken individuen eigenlijk scheelt. Terug naar Harderwijk, hij wilde in verband met 48 jaar staatkundige onafhankelijkheid, verslag van de gebeurtenissen op het Onafhankelijkheidsplein, doch werd niet in de gelegenheid gesteld zijn werk naar behoren te doen. “Zaterdag heb ik als journalist verslag gedaan van de festiviteiten en ceremoniën rondom het paleis van de Republiek Suriname en op het Onafhankelijkheidsplein. Het plein dat het volk 48 jaar geleden bijeenbracht en de eenheid van het Surinaamse volk wereldwijd ten toon stelde. Het was een zeer schokkende ervaring om mee te maken dat het slecht opgekomen volk achter dranghekken en barrières werd gehouden. Juist werd verwacht dat op deze dag van eenheid en zelfstandigheid, de verbroederingsgedachte de boventoon zou voeren. De die hards die toch de nodige kosten en inspanningen hadden gemaakt om richting het plein te komen, kwamen bedrogen uit. Het lijkt alsof de president het volk op een afstand houdt. Als journalist ontkwam ik ook niet aan de vele beperkingen die werden opgelegd. Waar deze regering de mond vol heeft van persvrijheid in Suriname, werd ik keihard met de neus op de feiten gedrukt. Ik kon niet in alle vrijheid en onafhankelijkheid mijn werk doen.

Indien dit te maken had met veiligheidsmaatregelen, dan vraag ik mij af waarom andere persleden wel de vrijheid kregen om overal verslag van te doen. Dit lijkt meten met twee maten. Ondanks duidelijke afspraken vooraf, werden ter plekke beperkingen opgelegd. Dat wijst op slechte coördinatie en communicatie binnen de afdelingen Veiligheid en Protocol van de president”, aldus Harderwijk. Suriname is onlangs in mei dit jaar met vier plekken gedaald op de Internationale Persvrijheidsindex van Reporters Without Borders, van plaats 52 naar 48. Een journalist heeft tot taak de rol van publieke waakhond te vervullen, en heeft onder andere de functie de overheid en het bedrijfsleven om rekenschap te vragen. Het publiek heeft het recht om geïnformeerd te worden over zaken van algemeen belang en de media hebben de taak om deze informatie te verstrekken. Deze taak kan de pers alleen goed uitoefenen als de vrijheid van meningsuiting gewaarborgd is en blijft en als journalisten bijvoorbeeld een beroep op bronbescherming kunnen doen en onafhankelijk kunnen blijven werken. Naar onze mening, begrijpen exponenten van de regering en hun beveiliging niet goed, wat de taken zijn van een journalist en wat het begrip ‘persvrijheid’ inhoudt, anders hadden zij zich niet vijandelijk opgesteld tegenover journalisten die wel met degelijke accreditaties van de Communicatie Dienst Suriname (CDS) aanwezig waren bij de viering van Srefidensi.

Van de internationale viering, de opkomst, tot het besteed budget en het gedrag van hoogwaardigheidsbekleders, kan nieuwswaardig blijken onder deze omstandigheden. Het belemmeren van de journalistiek in hun taakuitvoering is een verregaande anti-democratische signatuur van deze regering aan het worden, met meerdere voorvallen ieder jaar weer.

De Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) heeft onlangs in maart dit jaar bij aanvang van het proces tot nationale dialoog, dat door de regering is opgestart, wederom de nadruk gelegd op het belang van persvrijheid en het recht op vrije meningsuiting. De journalistenorganisatie heeft ten aanzien van het recht op vrije meningsuiting uiteengezet, dat naast de plicht van de burger om zich te houden aan wet- en regelgeving, de overheid een belangrijke grondwettelijke taak heeft, namelijk ervoor te zorgen dat het recht van de burger niet belemmerd wordt en tegelijkertijd de veiligheid van de samenleving wordt gegarandeerd. Helaas merken wij bitter weinig hiervan en willen wij graag weten, wat er is afgesproken met de regering en JusPol. Ook van hun kant zouden zij voorstellen moeten doen met betrekking tot het protocol, zodat de pers haar werk naar behoren kan doen. Komt er nog wat van? Want de bewaking van de president en die van de vicepresident, laat zich telkens van zijn beste kant zien.

Het incident dat zich onlangs heeft voltrokken in oktober na een regeringsvergadering, toen vicepresident Ronnie Brunswijk fel reageerde op vragen van journalisten met betrekking tot het regeringsbeleid, is ons ook niet ontgaan. Hij snoerde een bekende journaliste, Carla Boetius, zelfs de mond met de woorden: ‘’Ik praat niet tot jou.’’ Het was trouwens niet de eerste keer dat hij zich van zijn slechte zijde liet zien. Eerder werd tegen hem een mediaboycot ingevoerd.  Echter heeft dat niet mogen baten en werd een journalist in elkaar getrapt door zijn lijfwachten. Nooit heeft hij zijn verontschuldigingen hiervoor aangeboden! Hiermee is wederom getoond dat men lak heeft aan het volk, lak heeft aan consequenties en lak heeft aan het vervullen van enige voorbeeldfunctie of het innemen van een voorhoederol met betrekking tot de bescherming van mensenrechten. Ook is er wederom een natrap gegeven aan de persvrijheid. Internationaal zijn we nog aan het herstellen van de schade die deze meneer heeft aangericht aan de persvrijheid, of we worden wederom geconfronteerd met dit soort taferelen bij de viering van 48 jaar ‘onafhankelijkheid’.