De Nederlandse politie zal proberen vicepresident Ronnie Brunswijk te horen als getuige in de witwaszaak tegen de vermeende drugshandelaar Piet Wortel. Wortel, die door de Nederlandse justitie wordt onderzocht en vervolgd als te zijn een grote speler in de wereldwijde cocaïnehandel, verklaarde onlangs dat hij voor miljoenen aan goud heeft verkocht voor Brunswijk. Dit was zijn antwoord op de vragen van de Nederlandse politie die foto’s van goudstaven in zijn telefoon had gevonden. Die miljoenen aan goud die stonden op foto’s, waren dus niet van Wortel, maar van de vicepresident. Nu wil de Nederlandse politie graag een gesprek hebben met Brunswijk, hij zou moeten verklaren of de voorraad goudstaven nu van hem of van Wortel was. Hoewel het Nederlands Openbaar Ministerie (OM) de uitleg van Piet Wortel ‘hoogst ongeloofwaardig’ vindt, zal die er toch werk van maken door Brunswijk te horen. Het verhoor, dat ergens in de komende maanden moet plaatsvinden, komt met de nodige zorgvuldigheid. Dat schreef het Algemeen Dagblad afgelopen week. Brunswijk speelt een cruciale rol in het strafproces. De grote vraag zal zijn: waren de miljoenen aan goud nu van hem of toch van Wortel? Brunswijk is in Nederland veroordeeld voor cocaïnehandel en wordt nog steeds internationaal door meerdere publicaties en in meerdere rapportages in verband gebracht met cocaïnehandel.

Het lijkt in de afgelopen weken meer regel dan uitzondering, dat de naam van Brunswijk wordt genoemd in drugs gerelateerde artikelen. De giftige reactie die communicatiediensten, betaald met belastingmiddelen jegens de vrije Surinaamse pers aan de dag stellen, richten zij niet tot de internationale media die dit rapporteren. Wij zijn niet verbaasd, maar vinden het zeker heel lastig voor de reputatie van ons land. Hoe moeten wij ooit internationaal serieus worden genomen als de narcoverhalen tot in de regeringstop worden gelinkt? Hoe wil de regering af van de drugsreputatie, als er zo vaak wordt gesproken over de betrokkenheid van de man die de functie van vicepresident bekleedt? Eerst was het voormalig president Bouterse die vaker werd gekoppeld aan dit netwerk. Suriname heeft in de afgelopen jaren het ene na het andere drugstafereel moeten incasseren. Van een narco-onderzeeër, naar vliegtuigen die landen op illegale landingsbanen en niet te vergeten afrekeningen van mensen binnen het netwerk. Wapens, drugs met een totaal onderwereldsysteem dat binnen onze samenleving zeker gekoppeld kan worden aan verschillende gezichten/families. De vondst van een narco-onderzeeër in Saramacca in 2018, betekende voor de Surinaamse gemeenschap de zoveelste schande, want wij werden met de neus op de feiten gedrukt, dat we ongetwijfeld een ‘hub’ zijn geworden voor het transporteren van enorme hoeveelheden cocaïne naar hoofdzakelijk West-Europa.

Ook op het gebied van witwassen, ontspringen wij de dans niet. Met een rankschikking binnen de top 20 internationaal en derde plaats van landen in de regio Latijns-Amerika en het Caribisch Gebied, zijn we in de Basel AML index, hoger geplaatst dan landen die reeds formeel op de grijze lijst staan voor AML.

ILLEGALE LANDINGSBANEN

In het kader van de bestrijding van de transnationale drugscriminaliteit en het beleid hieromtrent, heeft het Openbaar Ministerie (OM) in samenwerking met verschillende justitiële diensten een aantal illegale landingsbanen vernietigd in ons binnenland. Maar dit is natuurlijk een druppel op een hete plaat, want deze gaten die worden gemaakt door middel van explosieven, worden achteraf toch weer opgevuld en vervolgens fungeren deze locaties binnen de kortste keren weer als landingsbaan. Helaas is dat de realiteit in ons geliefd land. Er zijn ook andere zaken die zich afspelen in het kader van deze illegale taferelen en de meest markante was toen het Justitieel Interventie Team (JIT) in juni 2023 enkele illegale landingsbanen in het Goliath-gebied (centraal in het binnen van Suriname) in kaart had gebracht, waarvan er één volop in gebruik werd genomen. Het onderzoek vond plaats in het kader van ‘de bestrijding van de transnationale drugscriminaliteit’. Na een tip bleek dat bij een nabijgelegen landingsbaan in hetzelfde gebied een vliegtuig begraven was door een criminele organisatie. Het JIT heeft toen tijdens een opgraving bij de landingsbaan, delen van een tweemotorig vliegtuig ontdekt. Kort daarna werd Joel Martinus alias Bordo, ‘Money Hond’, gezocht door een gemengde politie-eenheid, omdat zij aanwijzingen had dat hij betrokken zou zijn geweest bij activiteiten die in nauw verband staan met het vliegtuig dat was begraven en wederom opgegraven. Ook werd Bordo genoemd in een verslag van ‘Le Monde’, een gezaghebbend dagblad in Frankrijk, dat een artikel publiceerde over de drugsroute Colombia-Suriname-Frans-Guyana-Frankrijk. In een YouTube video: ‘Trafic de cocaïne: enquête sur la nouvelle filière Française en Guyane’, werd de namen van Brunswijk, Bordo en Bouterse herhaaldelijk genoemd. In deze zelfde video werd aangegeven, dat Suriname naast 43 legale, veel illegale landingsbanen heeft – acht nieuwe sinds 2019, voor onder meer drugsdroppingen. “Suriname is een narcostaat”, zegt ‘Le Monde’. Suriname is volgens de krant, een land waar alle legitieme instellingen zijn gepenetreerd door de macht en rijkdom afgeleid van de illegale drugshandel. Volgens de Franse krant belichamen twee mannen dit systeem: ex-president Desi Bouterse en vicepresident Ronnie Brunswijk. Bordo werd ook genoemd als een goede vriend van Brunswijk die in Frankrijk is veroordeeld voor het coördineren van een netwerk van cocaïnesmokkelaars uit Frans-Guyana.

Deze gebeurtenissen zijn natuurlijk een tipje van de sluier, want we zijn de rip-deal van Zorg en Hoop en het Tafelberg-verhaal met de piloot die ineens spoorloos is verdwenen, ook niet vergeten. Het circuit is enorm en wij weten hoe de vork in de steel zit en zijn daarom altijd wel op onze hoede en beseffen dat er altijd weer een andere zaak naar boven zal komen.

Het zou de regering sieren als er een stappenplan of actielijst publiekelijk werd, die niet alleen in vaagheden benoemt wat autoriteiten doen, maar waar het beleid uit bestaat, dat niet alleen drugshandel en witwaspraktijken terug kan dringen, maar ook de reputatie, die iedere Surinamer als een markering van schande met zich mee moet dragen, kan rectificeren.