Het onderwijs ziet er slecht uit en behoeft een ware herstructurering. De acties van leerkrachten van de afgelopen dagen doen er een schepje bovenop. Door de acties zijn de scholen al zeker een week gesloten. De achterstanden blijven zich maar ophopen, terwijl de tijd zijn ‘route’ normaal voortzet. En kunnen we het de leerkrachten kwalijk nemen? Zeer zeker niet, want net als alle andere beroepen voelen ook zij de consequenties van de crisis en hoge prijzen. Misschien wordt het tijd dat we erover na gaan denken, hoe het onderwijs terug te brengen op het niveau dat wij voorheen gekend hebben.

Intussen lopen ook de kinderen in het binnenland weer achter. Simpel omdat de regering weigert in te komen met een structurele oplossing voor het drinkwaterprobleem ter plaatse. Als de rivieren droog lopen, waar moeten de mensen dan hun drinkwater vandaan halen? Dit had in feite niet eens ter discussie moeten komen. Alleen in Suriname merken we dat de regering weigert haar sociale verantwoordelijkheden op te pakken. En dat er niet eens een betaling kan worden gedaan aan de vliegmaatschappij die de leerkrachten naar het binnenland vervoert. In feite zegt dit al genoeg over hoe men het onderwijs ziet en hoe serieus het wordt genomen. Trouwens, het was al niet serieus meer, toen men besloot leerlingen doodgewoon te laten doorstromen.

Maar ook het probleem met betrekking tot het plaatsen van leerlingen op scholen, behoort nog steeds niet tot het verleden. Er zijn nog steeds leerlingen die nog niet zijn geplaatst op een school. Je vraagt jezelf af, wanneer dat eigenlijk zal geschieden of dat ze reeds zijn uitgesloten voor deelname aan het huidige schooljaar. In ieder geval is er sprake van een ware chaos binnen het onderwijs en moet er snel een positieve verandering optreden.