De meeste ouders werden in de afgelopen weken geconfronteerd met heel hoge prijzen voor schoolspullen. Voor de ouders of verzorgers van één kind, zijn de prijzen al niet te doen. Hoe doen de ouders het met twee en meer kinderen? Je kunt dan zeggen dat de voorbereidingen van de ouders/verzorgers eerder hadden moeten beginnen, maar het inkomen is tegenwoordig maar net genoeg om rond te komen voor de maand, soms zelfs niet eens. Het vakantiegeld stelde trouwens niets voor velen en was snel op.

Dit vanwege de lopende schulden en andere onkosten die mensen daarvoor hadden gemaakt. Ouders denken er nu al aan, kinderen naar school te sturen met zaken die nog bruikbaar zijn. Per slot van rekening wordt het tijd dat we ondanks onze gewoonte om elk jaar weer nieuwe schoolspullen aan te schaffen, economischer gaan denken. Weer anderen denken eraan om spullen per kwartaal  te kopen. Eén ding staat vast: eenieder voelt het op zijn manier. Voedsel en schoolbenodigheden hadden nimmer duur mogen zijn. Deze zaken had men gedeeltelijk importvrij moeten binnenhalen, alleen om zo de ondersteuning te bieden aan schoolgaanden. Tegenwoordig is een laptop de prijs van een tweedehands auto. Onze studenten komen er niet onderuit een laptop aan te schaffen, aangezien de technologie en het vernieuwde onderwijs zulks vereist. Alleen de Surinaamse overheid houdt daar geen rekening mee. Ik vraag me af waar men verwacht dat de studenten het geld vandaan halen. Geen wonder dat er een stijgend aantal is aan schoolverlaters. Dit wordt klaarblijkelijk ondersteund door de overheid!