Wij zijn in dit land zo intensief bezig  te jeremiëren  over stijgende prijzen en wurgende verbrede BTW-tarieven, dat wij vergeten dat er lieden zijn die de natuurlijke hulpbronnen van ons land voortdurend aan het leegroven zijn,  nauwelijks of geen belasting of BTW mee helpen betalen en daarenboven ons nog vergiftigen ook. Al geruime tijd wordt er nauwelijks of niet meer gesproken over de schade die de goudmijnbouw ons milieu berokkent en  hoe het eigenlijk zit met het dumpen van kwik in de rivieren, afvoerkanalen en het stuwmeer.

Over cyanide hoor je ook niets meer en het heeft er veel van, dat er gewoon een groot lawaai werd gemaakt met de bedoeling politiek te stoken. Maar  voor wat betreft de vervuiling die wordt veroorzaakt door gangsters en hun skalians in de Sarakreek op het stuwmeer en in de Lawa- en Marowijnrivier, is het stil. Tracht men  de zaak naar de achtergrond te brengen door er niets meer over te zeggen? Mogen de skalians doorgaan met hun vernietigende werk op de voormelde plekken binnen ons grondgebied? Maar  kunnen we wel spreken over ons ‘totaal grondgebied’, als we praten over de Marowijne- en Lawarivier? Absoluut niet, want de Marowijne en aan de bovenloop hetende Lawa, is slechts voor de helft van ons en de andere helft van Frankrijk en zijn departement Frans-Guyana. En juist op deze grensrivier zijn wij op zeer asociale wijze doende zware milieuschade aan te brengen met skalians. De grens in de Lawa- en Marowijnerivier loopt in het midden en  de milieuvernietigende skalians blijven dan wel aan de linkeroever  hun zware schade veroorzaken, maar het gaat om een rivier  die deels  de Fransen toebehoort. Als we nu  voortdurend tijdens de goudwinning kwik en andere giftige stoffen in de grensrivier loodsen, dan vergiftigen we bijvoorbeeld alle fauna  en hebben niet alleen wij de nadelen daarvan, maar zeker de Fransen eveneens. Het is wetenschappelijk door de Fransen bewezen, dat de Lawa en Marowijne afstervende waterstromen zijn en dat veel vis al op een vreselijke wijze gecontamineerd is.

Mensen die aan beide oevers van de Lawa- en Marowijne-rivier wonen,  eten de vissen die grote concentraties kwik binnen hebben gekregen en dat vormt een groot gevaar voor de volksgezondheid. Wayana kinderen met geboorteafwijkingen  zijn al door de Franse autoriteiten geregistreerd en meegedeeld aan onze autoriteiten.

Maar wij doen maar heel weinig aan het verwijderen van deze goudrovers en hun skalians in de Marowijne- en Lawarivier.  Hebben wij er wel rekening mee gehouden dat niet alleen mensen aan de bovenloop  van de Marowijnerivier,  aangeduid als Lawarivier,  grotere kwikconcentraties in het lichaam kunnen oplopen?

Het water van deze grensrivier aan de bovenloop, stroomt bij  eb ook richting de Atlantische Oceaan en de kwikcontaminatie  gaat ook naar de benedenloop van deze grote grensrivier. Dat wil zeggen dat de vis die gevangen wordt nabij Bigi Ston, Albina,  Pierre Kondre,  Tapuku en Aero-warte, ook  grote concentraties kan oplopen als de zaak niet verandert. Als straks de Franse autoriteiten bepalen dat vis door onze vissers  gevangen,  vanwege de mensbedreigende contaminatie niet meer verkocht mag worden op de Franse oever, hebben we een groot probleem  voor wat betreft de mensen in het gebied, die het van de inkomsten uit de visvangst en verkoop op de Franse oever moeten hebben.  Hoe lang zal een overheid blijven toestaan dat een stel goudrovers ons en buitenlanders blijft vergiftigen?

Moet het zover komen dat de Fransen andere  bedenkelijke maatregelen zullen treffen om een halt toe te brengen aan deze asocialen, die alleen aan hun eigen belang denken en het geen moer kan schelen, dat anderen vergiftigd geraken? De regering Santokhi heeft beloofd op te zullen treden tegen deze lui, maar tot nog toe is daar niet veel van te merken.  Hebben we dan toch te maken met een staat in een staat, waarbij contribuanten  van de partijkas  het eigenlijk voor het zeggen hebben en het volk steeds weer het onderspit mag delven?