Dat Suriname door een enorme crisis gaat die in 2013 echt gestalte kreeg en waar we nog steeds niet uit zijn, weten we momenteel allemaal. Dat de koopkracht van velen aan diggelen is gegaan en onze munt honderden procenten in waarde is gedaald, is ook bekend. Dat Suriname een enorm deviezenvraagstuk heeft en het land onvoldoende inkomsten in dollar en euro’s heeft, is ook allang geen geheim meer. En juist omdat Suriname een zwakke productiesector heeft die nog steeds in onvoldoende mate op export is gericht, verdienen we niet genoeg in malafide harde valuta. Ja, Keerpunt wenst wederom te benadrukken, dat we onvoldoende niet-malafide dollars en euro’s verdienen. Dat wil zeggen, dat er wel behoorlijk crimineel verkregen euro’s en dollars in deze gemeenschap circuleren, maar je met dit geld maar weinig bonafide transacties kan uitvoeren. Suriname verkeert in crisis en dat merken we elke dag aan de prijzen voor goederen en diensten, die al langer dan tien jaar een stijgende lijn vertonen. En terwijl goederen en diensten maar steeds duurder worden, zijn werkgevers in de private en publieke sector niet goed in staat gedegen inflatiecorrecties op de lonen toe te passen, omdat de omzet door het gebrek aan koopkracht maar niet goed genoeg aantrekt.

En zo modderen we al jaren aaneen door. Waar we zeker niet genoeg aandacht aan besteden en dat zeker bij hypocriete politici en wetgevers, is dat Suriname met zijn zwakke munt, zeer afhankelijk is van externe prijzen die in valuta worden opgesteld en doorberekend. Als goederen en diensten in het buitenland, met name Europa, de VS en landen uit het verre oosten, omhoog gaan, dan moeten wij daarvoor ook meer dollars en euro’s en natuurlijk ook veel meer SRD neertellen.  Een van de grootste gesels voor een economie is dat wanneer prijzen voor brandstof in het buitenland omhoog gaan door gestegen tarieven voor een ‘barrel’ ruwe olie op de internationale markt. Deze verhogingen worden dan in alle landen die petroleum derivaten importeren zwaar gevoeld en de consument merkt het gelijk in de portemonnee. Suriname is met zijn zwakke nationale munt daarop zeker geen uitzondering. Zodra de olieproducerende landen hun barrelprijs verhogen, verhogen de grote raffinaderijen internationaal hun prijzen voor gasoline en diesel ook gelijk. De hier te lande gevestigde oliemaatschappijen verhogen dan ook gelijk de prijs van diesel en gasoline per liter. Wij zien dan dat gasoline richting 50 SRD gaat en diesel daar iets onder blijft, maar toch ook voor velen onbetaalbaar wordt. Hypocrieten binnen De Nationale Assemblee, vinden dan genoeg reden om tegen de regering aan te gaan trappen en doen alsof zij de schuldige is van de hoge brandstofprijzen, terwijl ze bliksemgoed weten, dat de verhogingen in het buitenland worden geïnitieerd. Personen die de internationale verwikkelingen op brandstofgebied niet volgen of niet weten te herleiden of analyseren, geloven deze volksmisleidende elementen in DNA, die dan toevallig deel uitmaken van de oppositie. Het zijn deze  zelfde lieden die behoren tot een politieke partij, die de economie van dit land tussen 2010 en 2020 geruïneerd hebben en de waarde van de SRD vernietigd. Toen deze bende van volksverlakkers en dieven in 2010 aan de macht kwam,  kende Suriname een wisselkoers van SRD2.80,-   voor een Amerikaanse dollar. Ze plaatsten een mega-mislukkeling en fraudeur op de Centrale Bank van Suriname die kans zag binnen twee jaar onze munt reeds te devalueren vanwege wanbeleid en doorgevoerde verkwistingen. Wanneer deze lui nu lopen te schreeuwen c.q. raaskallen, over verlaging van de brandstofprijzen, zijn ze het volk aan het verlakken. Dat we thans in een al jaren durende economische crisis zitten, komt door het financiële wanbeleid dat hun regering heeft gevoerd tussen 2010 en 2020.  De hoge brandstofprijzen en herhaalde stijgingen komen door verhogingen in het buitenland en niet door beleid van een regering die zo graag het volk financieel verder wenst te wurgen. Onze munt is zwaar verzwakt door 10 jaar wanbeleid van Hoefdraad op de Centrale Bank en later op Financiën en door niemand anders. Daar moeten die wetgevers van het vorige kabinet eens eerlijk over zijn. Maar Keerpunt verwacht geen eerlijkheid van politieke charlatans, corruptelingen en dieven, laat dat heel duidelijk zijn.