Het ministerie van Volksgezondheid heeft afgelopen week in een persbericht laten weten, dat de medicamenten die op vrijdag 4 augustus vanuit India in het kader van een schenking zijn aangekomen in Suriname, door het Bedrijf Geneesmiddelen Voorziening Suriname (BGVS) aan alle in Suriname wettelijk geldende procedures worden onderworpen, alvorens zij beschikbaar worden gesteld. Alle nieuw geproduceerde medicijnen hebben een vervaldatum die ligt tussen de 2 à 3 jaar. Van alle medicijnen die in Suriname aankomen, wordt er volgens de wet  een sample afgenomen ter controle van de kwaliteit van het medicament. De samples worden door het laboratorium van het BVGS getest. Pas nadat de samples onderzocht en goedgekeurd zijn, worden de medicamenten naar de diverse apotheken en ziekenhuizen gedistribueerd.

Het BGVS als officieel import- en distributieorgaan van de overheid, geeft de garantie dat deze medicamenten kwalitatief ‘goed’ zijn.

Kort na deze bekendmaking van Volksgezondheid, kreeg Keerpunt een document onder ogen waar in de ruimste zin des woords werd gesteld, dat Suriname akkoord is gegaan met de algemeen gehanteerde kwaliteitsnormen vastgesteld door fabrikanten in India en dat er in principe geen andere lokale testen nodig zouden zijn, zoals wordt vermeld in het persbericht van het ministerie. Keerpunt vraagt zich vervolgens af of er andere normen worden gehanteerd bij medicijndonaties uit, in dit geval, India. Betekent dit dan dat er blindelings, zonder testen, medicijnen van elke willekeurige donateur direct versterkt mogen worden aan de patiënt?

Wie spreekt nu de waarheid, want als wij het document goed interpreteren, hoeven wij volgens de Indiase regering, hier in Suriname niet te testen en kunnen de gedoneerde medicijnen gewoon aan patiënten worden verstrekt. Ook is het ons opgevallen dat, indien dit zo blijkt te zijn, dat het nut van een registratiecommissie opnieuw geëvalueerd zou moeten worden, immers dan zou iedere medicijnenimporteur ook zo medicijnen binnen mogen brengen als die uit India komen.

Wij mogen niet uit het oog verliezen dat een geneesmiddel heel vaak wordt ingenomen, gesmeerd of anders wordt toegediend en in het lichaam van de patiënt wordt opgenomen.

Het is daarom van heel groot belang dat de Surinaamse bevolking geen medicamenten voorgeschreven krijgt waarvan de kwaliteit mogelijk ter discussie staat! Dit kunnen wij echt niet zo accepteren. We praten nog steeds over de gezondheid van de mens en als wij zo nonchalant hiermee omgaan, zal dat grote implicaties hebben. Wij weten inmiddels dat niet alle medicijnen die afkomstig zijn uit India, voldoen aan de WHO-kwaliteitsstandaarden. De vraag is of wij in Suriname ons hieraan gaan houden, of als wij met de pet ernaar zullen gooien, aangezien het al geruime tijd meer dan duidelijk is, dat de regering vanwege haar beperkte financiële middelen, alleen kijkt naar de prijs en niet meer naar de kwaliteit.