We kunnen er niet omheen, we zitten momenteel in de zwaarste financieel-economische crisis sinds de staatkundige onafhankelijkheid van ons land in 1975. We hebben te maken met een enorme geldontwaarding, een zwakke nationale munt, zeer onvoldoende valutaverdiensten binnen het formele circuit, veel te geringe nationale productie die bovendien niet voldoende gestoeld is op export, stijgende prijzen, afnemende  koopkracht, gebrek aan vertrouwen in de politieke leiders, kortom, geen zicht op een snelle verbetering en beëindiging van de crisis waar we al langer dan tien jaar in zitten. En juist omdat er geen zicht is op economische en financiële opleving, neemt het geklaag en de onvrede met de dag toe. De prijzen blijven maar stijgen en de gewone loontrekker weet zich steeds minder raad om maandelijks met zijn verdiensten uit te komen. Maar we moeten heel eerlijk naar onze toestand kijken en weten te analyseren, hoe het komt dat de prijzen stijgen en er niet echt kan worden ingegrepen, namelijk omdat veel prijzen een valutacomponent hebben en de producten die wij kopen, van import afkomstig zijn.

Suriname heeft al decennialang een importeconomie en dat kunnen we allemaal zien aan de goederen die wij gebruiken en waarvan meer dan 90 procent in het buitenland is vervaardigd. Deze goederen zijn vooral sinds februari 2022 in prijs gestegen in het buitenland, en daarom moeten we in Suriname er ook meer voor betalen in vreemde valuta en uiteindelijk in de winkels in SRD, onze zeer afgewaardeerde nationale munt. Tal van goederen waaronder vooral de voedingswaren, zijn in het buitenland aanmerkelijk in prijs gestegen en dat is dan ook de reden waarom we voor alles veel meer moeten betalen. De oorlog in Oekraïne heeft een sneeuwbaleffect tot gevolg gehad voor heel landen wereldwijd. Voedingswaren en brandstof zijn duurder geworden, mede door schaarste op de internationale markten. In Europa zijn goederen in de supermarkten de lucht in gegaan en ook in onze regio is het Keerpunt bekend, dat het leven voor eenieder aanmerkelijk duurder en onaangenamer is geworden door de enorm gestegen prijzen op elk front. Ook in Zuid-Amerika heeft men ernstig te lijden onder de gestegen prijzen voor tal van goederen. Of het nu om brandstof of voeding gaat, overal is alles gestegen en lijden in bepaalde landen op dit continent, mensen zelfs honger. Dat de dictator van Rusland, Vladimir Putin, zelfs besloten heeft de graanleverancies van Oekraïne te blokkeren op zee en daarmede vooral Afrikaanse landen gebrek aan graan hebben, geeft aan dat er schaarste wordt gecreëerd en ook voor Suriname, de broodprijzen hoger zullen worden berekend. We kunnen tot in het oneindige blijven klagen over gestegen prijzen, maar moeten wel zo eerlijk zijn te beamen, dat de prijzen door worden berekend naar aanleiding van stijgingen in het buitenland waar wij geen invloed op uit kunnen oefenen. Suriname moet gaan beseffen dat we veel harder moeten gaan werken en minder feesten, want alleen op die manier zullen we in staat zijn dit land tot ontwikkeling te brengen. We moeten vooral afstappen van de idee dat buitenstaanders het voor ons zullen komen opknappen. We moeten ook niet meer de weg van de minste weerstand bewandelen door maar te vertrekken, omdat het enige tijd niet goed gaat. Na de Tweede Wereldoorlog waren zoveel landen in Europa totaal geruïneerd, maar men is niet bij de pakken neer gaan zitten en men heeft aan het herstel gewerkt, vaak onder zeer moeilijke omstandigheden. Suriname heeft het nu moeilijk, maar we kunnen uit deze crisis geraken, niet door te blijven zitten en klagen, maar door nog harder te werken, dan komen we er zeker wel.