Minister Riad Nurmohamed van Openbare Werken, heeft onlangs bekendgemaakt dat Suriname de brug over de Corantijnrivier niet alleen zal bouwen. Er is volgens de minister goed overleg met het buurland Guyana over de bouw van de brug. Guyana en Suriname zullen de brug samen bouwen. ‘’Indien Suriname de bouw van de brug alleen op zich zou moeten nemen, zouden de werkzaamheden meteen stopgezet worden’’, aldus de minister. De bouw van de brug is volgens de minister, voortgevloeid uit afspraken in Zuid-Amerika, waarin is vastgelegd dat alle landen op dit continent voor verbindingen over rivieren moeten zorgen.  Wat een mooi verhaal van Nurmohamed, maar wij zijn niet overtuigd, want wie gaat ons garanderen dat de Guyanezen zich zullen houden aan de gemaakte afspraken? Deze opmerking maken wij, omdat we nog zeer recent hebben gezien hoe zij zich opstelden toen zij de ‘beloofde’ visvergunningen niet kregen van Suriname. Keerpunt is van mening, dat de Surinaamse regering op haar hoede moet blijven voor de manier waarop Guyana zich opstelt, vooral als het gaat om de kwestie van het Tigri-gebied. De Guyanezen houden nog steeds vol dat het Tigri-gebied behoort tot hun grondgebied en wij moeten niet doen alsof onze neus bloedt, omdat de regering coûte que coûte een brug wil hebben op haar naam. Dit is de enige reden waarom dit plan met zoveel energie wordt voortgezet en als je niet uitkijkt, heet die brug straks ook nog  de ‘Chandrikapersad Santokhi brug’. Teki ai luku.

We zijn niet op ons achterhoofd gevallen, daarvoor zijn wij te alert. In die tussentijd spelen onze regeerders met vuur en zullen zij zelfs een deal met de duivel aangaan om dit plan te verwezenlijken, vooral nu Guyana zwemt in het geld. Minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking van Suriname had al eerder benadrukt, dat onze benadering is, dat Tigri voor wat ons betreft, van Suriname is. “Er is geen twijfel daarover mogelijk. We hebben het beeld van onze landkaart op basis van onze historie en de anderen hebben hun eigen beeld, maar voor ons is het Surinaams grondgebied”, aldus Ramdin. Wij hopen wel dat de regering ook vasthoudt aan deze gedachte van Ramdin, en niet denkt dat wij dit zomaar zullen laten gaan. Ook bestuurskundige August Boldewijn heeft meerdere malen uitgelegd dat als Nederland het gebied niet als Surinaams gebied wilde aanduiden, Nederland het tenminste als een betwist gebied, had moeten aangeven.  Hij vertelde in een interview dat in de jaren zeventig overeengekomen was tussen beide landen, dat noch Suriname, noch Guyana, dat gebied zou mogen bezetten. “Ondanks alles heeft Guyana dat gebied toch gewoon bezet, ofschoon er geen uitspraak was, dat het gebied Guyana toebehoorde.” Hoe kan Suriname dan Guyana nu wél vertrouwen, als het zo gehandeld heeft ten aanzien van de kwestie omtrent Tigri.