De Marowijnerivier en in haar bovenloop voorbij Stoelmanseiland, Lawarivier genaamd, is volgens kenners van al onze waterstromen, verreweg de mooiste. Deze rivier die de grens vormt met het Franse departement Frans-Guyana, wordt al decennialang druk bevaren voor het transport van allerhande goederen en personen, vanaf haar oorsprong tot aan de monding. De Marowijne- en Lawarivier hebben als grens de zogeheten tahlweg, dat wil zeggen dat ten opzichte van het buurland, in het midden van de rivier Marowijne en Lawa de scheidslijn ligt. Hieromtrent zijn er  naar verluidt nog wat meningsverschillen voor wat betreft de zogeheten eilanden c.q. tabbetjes, maar Suriname en Frankrijk willen daaromtrent  spoedig een goed grensakkoord sluiten. Maar los van het feit, dat de rivieren een grensproblematiek hebben die oplossing gebiedt, zijn binnen deze grensrivieren tal van problemen die de kop hebben opgestoken de laatste jaren, en dan wel met betrekking tot de illegale goudwinning. Franse wetenschappers hebben er bij herhaling op gewezen, dat de Marowijne en Lawa afstervende waterwegen zijn en de oorzaak daarvan ligt in de illegale goudwinning in hoofdzakelijk het Lawagebied, waar  deze goudwinning zorgt voor enorme milieuschade door het dumpen van zwaar giftige materialen, met name kwik. Ska-lians die langs de oever  van Lawa en Marowijne  naar goud zoeken, dumpen grote hoeveelheden van deze giftige stoffen in het water. Hierdoor vindt er een niet te onderschatten contaminatie plaats onder de fauna in het gebied, en is het op bepaalde plaatsen zelfs gevaarlijk nog vis te eten die uit de Lawa of Marowijne komt. Het is Frankrijk een doorn in het oog, dat de Surinaamse overheid onvoldoende doet om de skalians helemaal uit de voormelde rivieren te verwijderen. Surinaamse en Braziliaanse goudzoekers zijn doende het gehele gebied te bevuilen en zelfs vernietigen. Frankrijk oefent druk uit op Suriname, om de illegale goudwinning in deze rivieren die gezamenlijk bezit zijn, te stoppen. Tot nog toe heeft de Surinaamse regering niet veel gedaan om deze activiteiten te stoppen, mede vanwege het feit dat hooggeplaatsten in de regering nog steeds grote belangen hebben in de goudwinning in het gebied. Onduidelijk is wanneer hier een eind aan zal worden gebracht. Maar los van de goudwinning, vormen de Marowijne en Lawa een heel grote speelruimte voor de misdaad, en dan wel in het bijzonder voor de smokkelaars van tal van goederen en in de laatste tijd zelfs van mensen. De gerenommeerde Franse krant ‘Le Monde’, heeft enkele maanden geleden een uitvoerig artikel gewijd aan Suriname en de misdadigheid die zo zwaar wortel heeft geschoten in dit land.  ‘Le Monde’ noemde man en paard voor wat betreft de misdaadsyndicaten in Suriname en gaf ook aan, dat dit land verworden is tot een narcostaat, waarbij  de smokkel van hoofdzakelijk cocaïne, een ‘way of life’ is geworden voor de verdere existentie van de republiek. Ook verduidelijkte de grootste krant van Frankrijk, dat Suriname via zijn informele sector, zich nog staande weet te houden. De enorme smokkel van cocaïne  door drugskoeriers over de Marowijnerivier vanuit Albina naar Saint-Laurent-du-Maroni en vervolgens via Cayenne en Air France naar de luchthaven Orly nabij Parijs, baart de Fransen enorme zorgen. Op elke vlucht van Air France vanuit Cayenne naar de Franse hoofdstad, zitten er volgens de krant, wel enkele smokkelaars aan boord De gevangenis van Cayenne zit volgens ‘Le Monde’, vol van deze koeriers die reeds op de luchthaven Félix Eboué nabij Cayenne worden gepakt. Maar  wat de Fransen nog meer zorgen baart, is dat er een verheviging van de drugssmokkel vanuit Suriname te bespeuren valt, hetgeen een indicatie zou kunnen zijn dat het gebrek aan vreemde valuta veel meer personen en dan ook in het bijzonder jongeren, ertoe brengt een poging te wagen drugs richting Frankrijk te smokkelen. De grote zetbazen van deze drugssmokkelactiviteiten zitten volgens ‘Le Monde’ in Suriname en dan in het bijzonder de hoofdstad. Veel arme mensen worden geronseld om de cocaïne naar Frankrijk en andere landen in West-Europa te krijgen. Ook de Franse regering dringt er bij de Surinaamse autoriteiten op aan, meer te doen aan de drugsbestrijding. Maar we weten allemaal, dat er veel hooggeplaatsten in dit land bij het drugscircuit behoren of hand- en spandiensten aan de drugsmaffia verlenen, en daarenboven op de betaalrol van de misdaad staan. Een ander aspect dat nimmer uit het oog mag worden verloren, zijn de bijdragen die worden geleverd aan bepaalde partijkassen kort voor de algemene verkiezingen. Ook de criminelen weten hun bijdrage te leveren en geaccepteerd te krijgen. Na de verkiezingswinst gaat de  macabere show van de criminelen gewoon door en raakt hierdoor de publieke sector steeds meer verward in de tentakels van de grensoverschrijdende misdaad en in het verlengde de worggreep van de witwassers. De Fransen oefenen al geruime tijd druk uit om meer te doen aan de misdaadbestrijding en vooral wegens het feit dat ze indirect zo zwaar ermede geconfronteerd worden. En juist die confrontatie komt zo nadrukkelijk, omdat Frankrijk een gemeenschappelijke en broze grens met ons deelt. De Fransen dringen aan op meer controle op de Marowijne- en Lawarivier door Suriname. De minister van Defensie, Krishna Mathoera, is blij dat ze binnenkort vier boten kan verwelkomen die controle op de Marowijneriver moeten gaan uitvoeren. Maar de bewindsvrouwe weet ook heel goed, dat met vier boten je het niet zal redden, omdat ze voorbij Herminadorp aan de Marowijne niks kan doen met slechts vier bootjes die bij tij en ontij moeten kunnen uitvaren tegen de misdaad. De misdaad beschikt over veel meer vaartuigen en dan in het bijzonder korjalen, die beide rivieren totaal kunnen bestrijken. Voorts zijn er veel vertrek- en landingsplaatsen langs beide rivieren van waaruit er dagelijks op grote schaal wordt gesmokkeld. De criminaliteit viert hoogtij langs deze twee rivieren en dat dient Mathoera te weten, indien ze het nog niet heeft begrepen.  Vroeger ging men naar Saint Laurent voor een fles wijn, wat Franse kaas, een saucisson (de zogeheten knoflookworst) en baguettes (stokbroden).

Tegenwoordig gaat het allemaal om de smokkel van Surinaamse goederen richting Frans-Guyana en omgekeerd. We mogen daarbij de brandstofsmokkel geen moment uit het oog verliezen, want daar worden miljoenen mee verdiend en de Surinaamse autoriteiten kijken de andere kant op, omdat ook hier de belangen van corruptelingen en regelrechte dieven bij gepaard gaan.

Albina kent tegenwoordig pakhuizen van goederen die gewoon via de verschillende aan- en af-meerplaatsen in en buiten het centrum, worden weggesmokkeld. Goederen die met onze deviezen zijn gekocht, worden verhandeld aan de Ma-rowijnerivier  en daarvoor worden de euro’s opgestreken.  Wie bij deze regering en elke komende denkt, dat hier kruid tegen gewassen is, heeft het bij het verkeerde eind. Heeft alles te maken met oplopende armoede, corruptie en natuurlijk niet te vergeten de oprukkende misdaad.

De minister van Defensie kan een kleine bijdrage leveren en de Fransen tonen, dat we ook iets proberen te doen. Wij van Keerpunt, weten dat de bestrijding van de grove misdaad grotendeels op het bord van de Fransen zal blijven liggen, want aan de rechteroever van de Marowijnerivier en Lawarivier hebben gelukkig de drugscriminelen en het andere gespuis, het gelukkig nog niet voor het zeggen.