Als mensen net genoeg geld krijgen om te overleven, hoe moeten ze dan nog de hele maand op het werk verschijnen? Dat is de vraag die gesteld zou moeten worden aan onze beleidsmakers. Recent werden leerkrachten per schrijven geïnformeerd over de bestaande regel, dat zij bij te veel ziekmeldingen, zullen worden gestuurd voor een herkeuring.

Een nieuwe regel binnen de arbeidswetgeving is het niet. De groep leerkrachten reageerde hierop door te stellen dat zij in feite niet ziek is, maar dat zij de middelen niet heeft om de school te bereiken. De dagen moeten gedekt worden, dus dan maar ziek melden. De reactie van de regering hierop is, dat deze verklaring van de belangrijke groep in de samenleving ongegrond is en dat het bereiken van de school, niet de verantwoordelijkheid is van de overheid, gezien de middelen wél aanwezig zijn.  Welke middelen bedoelt onze minister van Onderwijs? Want alles wat momenteel de klok slaat, kost geld en dat is precies wat de mensen niet hebben. Hoe kom je met een salaris van SRD 6000 de maand door? De normale bestedingen liggen al dichtbij de SRD 8000. Dan is er nog niet gesproken over de mensen die hun brandstof moeten betalen om aan het werk te verschijnen. Voor deze groep drukken de kosten voor benzine al tegen de SRD 1000 per week. Voor de groep die gebruik maakt van het openbaar vervoer liggen de kosten natuurlijk lager.

En dat is slechts voor één persoon. Welk gezin bestaat tegenwoordig uit één persoon? Mogen mensen niets meer voor zichzelf en hun kinderen doen?  In plaats van de mensen te willen straffen, had de minister liever met zijn ambtgenoten van Transport, Communicatie en Toerisme (TCT) en Financiën om de tafel moeten zitten en de mogelijkheden kunnen bekijken van gratis vervoer voor de leerkrachten. Met een onderwijskaartje dat je een bepaald aantal gratis ritten garandeert per maand. Maar daar werkt deze regering duidelijk niet aan. Tenminste is ze niet oplossingsgericht bezig!