Deze week werd er weer eens, maar dan wel summier, gesproken over de te bouwen brug over de Corantijnrivier, die Suriname moet verbinden met Guyana. Volgens minister Riad Nurmohamed van Openbare Werken, wacht men thans op de offerte van de verschillende bruggenbouwers van dit megaproject, waarna er een beslissing gaat worden genomen aan wie het werk zal worden gegund. Het is al enige tijd bekend dat er een aantal Chinese bouwbedrijven belangstelling heeft getoond en dat Ballast Nedam, die de bruggen over de Coppename- en Surinamerivier heeft gebouwd, ook in aanmerking zou willen komen voor de bouw. Wie de zaak zal financieren, is niet helemaal duidelijk, want Suriname, dat de opdracht dient te geven, aangezien de brug op Surinaams grondgebied moet komen te staan, heeft geen geld om een dergelijk groot civiel werk te financieren.

Ook is het geen geheim dat de Chinezen de brug maar al te graag zouden willen bouwen, om een nog stevigere greep op dit land te krijgen. Suriname kan dan het beheer over de brug voor tientallen jaren uit handen geven aan de bouwer en die zou dan bijvoorbeeld groot geld bij de tolheffing kunnen verdienen. Guyana de brug mede te laten financieren, zou de grootste stommiteit zijn die deze regering kan begaan. Wat vooral Keerpunt behoorlijk steekt in deze bruggenbouwplannen van het kabinet Santokhi, is de wazigheid die men steeds demonstreert en niet eerlijk en diepgaand communiceert met de gemeenschap, waardoor er een enorm wantrouwen ontstaat.

Er heerst hier weer helemaal geen openbaarheid van bestuur en er wordt mondjesmaat wat gezegd over de eventuele bouw. Waar dit kabinet aanhoudend op gewezen moet worden, is dat er een Surinaamse brug moet worden gebouwd, waar de jurisdictie op het gevaarte voor de volle  honderd procent in handen van Suriname dient te blijven. De brug wordt namelijk over de Corantijn gebouwd en deze waterweg is van oorsprong tot monding een Surinaamse rivier, dus ons grondgebied. Geen enkele Guyanees kan daarom mede bepalen, wat er op de brug gebeurt en wie daar wettelijk recht van spreken op heeft. Stel dat er zich een vreselijk dodelijk ongeluk op de brug voordoet en dat de politie en ander hulpverlenende instanties ter plekke dienen te verschijnen. Leden van het Korps Politie Suriname, de brandweer, ambulancepersoneel en eventueel militairen van het Nationaal Leger, mogen gezien het om Surinaams grondgebied gaat, zich naar de plaats des onheils begeven en niemand anders. Geen enkele Guyanees zal daar mogen bepalen hoe zaken worden afgewikkeld.

En juist over de jurisdictie-kwestie van deze nog te bouwen brug, rept de regering en haar ministers van BIBIS en Openbare Werken, met geen woord. De regering Santokhi dient de Guyanezen duidelijk te maken, dat er een brug kan worden gebouwd, maar dat het een puur Surinaamse zaak zal betreffen en dat de Guyanezen slechts wat in de melk te brokkelen zullen hebben over de enkele meters waar de brug de Guyanese oever raakt. Het zal dan slechts gaan over de oprit aan de Guyanese zijde van de Corantijn. Op geen moment zal de regering Santokhi de jurisdictie-kwestie als niet relevant mogen ervaren, als het tot concrete besluiten komt en de contracten voor de bouw worden getekend. Al zeker twee jaar wordt deze kwestie niet alleen door deze krant op de voet gevolgd, maar door de gehele natie en vooral de politieke oppositie. We zijn ervan overtuigd dat de Guyanezen te midden van hun verwerpelijke gewiekstheid, zullen trachten de jurisdictie te omzeilen. Als we die uit handen geven, zullen ze daarna beweren, dat de Corantijn geen Surinaamse rivier meer is en nog vrijpostiger tewerk gaan.

Brutale mensen hebben nou eenmaal de halve wereld. Geen enkele Surinamer is vergeten dat we nog steeds een levensgroot grensprobleem met de Guyanezen hebben rond de Tigri-delta en dat we ook voor deze kwestie een oplossing wensen die in ons voordeel is. De Guyanezen proberen op tal van manieren dit land en zijn bevolking te benadelen en dat doen ze al tientallen jaren door onze vis continu te stelen en in het buitenland voor harde valuta te verhandelen. President Santokhi, laat u zich absoluut niet door de corrupte regering in Georgetown in de luren leggen en ons voor de zoveelste keer benadelen en dit keer door een prestige object, de bouw van een brug over de Corantijn.