Minister Bronto Somohardjo van Binnenlandse Zaken onthulde afgelopen week, dat hij persoonlijk mensen thuis heeft gezet, simpel omdat hij ze niet vertrouwt. Kan dat? Valt dit niet onder rancune? Volgens de bewindsman moet hij met je kunnen werken zonder bezorgd te zijn over waarmee je bezig bent. Zijn het je vrienden, of zijn het werkers? Waarvoor is de minister precies bang? Dat documenten uitlekken? Dan is men bezig met praktijken, waar de samenleving niet van op de hoogte is. Hoe durft men dan te praten over transparantie. Bovendien is de reden van thuiszetting ongegrond.

Iemand thuis zetten, omdat je die niet vertrouwt, is even erg als iemand die thuis zit en geen werkzaamheden verricht, maar wel wekelijks komt tekenen. Waarmee zijn we dan bezig in het land? Dus dweilen met een open kraan. Als minister had je zulke uitspraken nimmer mogen maken, omdat men nu weet, dat ze thuis gezet zijn door de minister. Hoelang blijven deze mensen thuis? Hoelang zullen ze worden uitbetaald, zonder arbeid ervoor te verrichten? De minister begint heel mooi door de spookambtenaren op te sporen, maar maakte hiermee een totaal verkeerde afslag.  En dat hij nog aanhaalt, niet bang te zijn voor rechtszaken. Dat wil zeggen dat je willens en wetens bezig bent, maar dat je er vanuit gaat dat de rechter jouw partij kiest op basis van je persoonlijke bevinding. Heeft de persoon jouw werk gesaboteerd? De mensen zijn nog altijd in dienst van de overheid! Welke regering ook zal komen, dienen ze aan het werk te zijn. De minister had de mensen desnoods op een ander ministerie kunnen onderbrengen, als hij ze op een bepaalde manier niet meer vertrouwt.