Riad Nurmohamed, minister van Openbare Werken, heeft de afgelopen week kenbaar gemaakt, klachten te hebben ontvangen over de kapotte wegen. Echter zegt hij dat op dit moment, er geen structurele oplossing mogelijk is. De bewindsman verklaarde dat de middelen daartoe niet toereikend zijn. Momenteel zouden de wegen slechts opgelapt kunnen worden, maar wordt ook het asfalt niet op tijd geleverd. Nu de vraag, hoe duurzaam is het lappen van wegen, wanneer wij weten dat ook de afwatering een probleem is. Duidelijk water naar zee dragen! We moeten stoppen te dweilen met een open kraan. We weten heel goed dat we zitten in de grote regentijd en dat het water niet snel wegstroomt. Op de gelapte wegen heb je zo weer een grote kuil, zelfs groter dan voorheen, met voor de automobilisten alle nare gevolgen van dien. De minister moet niet doen alsof hij het meent met de automobilisten, want hoeveel van de kraters zijn niet het gevolg van slordig werk dat verricht is. Wanneer arbeiders wegen openbreken en ze niet op de juiste manier herstellen, ontstaan er gaten en kraters. We zien zelf, dat men nu een nieuwe manier heeft gevonden door te werken met straattegels om gaten te dichten. We weten allemaal dat na een bepaalde tijd er verzakkingen plaatsvinden. Kijk maar wat er gebeurt aan de Ringweg dichtbij de Washingtonstraat, waarbij een behoorlijk deel van de weg is weggespoeld, terwijl men al langer dan drie jaar bezig is met het plaatsen van een schoeiing. Is dit de manier om zaken te herstellen? Terwijl we proberen het wegdek te redden, maken vertragende werkzaamheden dat er juist verlies wordt geleden. Dan zijn we weer terug bij af, want dan moeten we op zoek gaan naar geld om te herstellen. Alleen in Suriname willen we de put dempen als het kalf verdronken is.