Een kop van een hoofdartikel in onze editie van donderdag jongstleden, en handelende over de smokkelactiviteiten aan onze oostgrens en wel tussen Albina en Saint-Laurent-du-Maroni. Er zijn natuurlijk mensen die niet goed op de hoogte zijn van bepaalde benamingen betrekking hebbende op bijvoorbveeld geopolitieke verhoudingen en demarkeringen en daarom niet goed begrijpen, waarom er sprake is van een ‘Europese zwakste grens’. Frans-Guyana moet worden gezien als een departement van Frankrijk en behoort dus ook tot de grote Europese familie de Euopese Unie, EU, waar Frankrijk een zeer belangrijk onderdeel van is. Suriname grenst dus ook aan Frankrijk en indirect aan de Europese Unie. Het artikel geplaatst op onze voorpagina, handelt over de enorme smokkelpraktijken en tal van criminele activiteiten waar Frankrijk (Frans-Guyana) langs de Marowijne en in Albina en omgeving, mee geconfronteerd wordt. Maar laten we heel eerlijk zijn, wat de Fransen nu constateren, is een oud fenomeen dat al voor en na de Tweede Wereldoorlog werd geconstateerd. Dus  we praten over een vorm van criminaliteit die al zeker 80 jaar oud is. Zelfs in de periode van het Franse Bagno in Frans-Guyana, werd er gesmokkeld. In het verleden gingen zaken die in Frans-Guyana schaars waren, stiekem over de grens en werd er vooral wijn en Taffia, de Franse rum, naar Suriname gesmokkeld. Na de afschaffing van het Bagno kort na de Tweede Wereldoorlog, nam de smokkel grotere vormen aan en gingen tal van goederen de grens op illegale wijze over. Voor het begin van de zogeheten Binnenlandse Oorlog, was er sprake van een ware handel tussen Saint Laurent en Albina. De Fransen waren hier heel goed van op de hoogte en lieten veel toe. Ook op het varen van korjalen tussen Saint-Laurent- du-Maroni werd nauwelijks controle op uitgeoefend, want het ging vaak om personenverkeer met natuurlijk daartussen ‘smokkelverkeer’. Na de beëindiging van de strijd tussen het Nationaal Leger en het Jungle Commando, de langzame normalisering van het leven in Albina en de trage wederopbouw, werd de smokkel van goederen hervat. Ook de vissers die vanuit de linkeroever van de Marowijne hun activiteiten hervatten, leverden weer vis op de Franse oever. Maar de criminlen in vooral ons land ontdekten al spoedig dat er meer te halen viel en gingen door tal van zaken naar dit deel van de Europese Unie te smokkelen. Daarenboven is het zo dat de Fransen met euro’s betalen en dat maakte natuurlijk de smokkel van goederen en vooral brandstof, nog veel interessanter. Andere vormen van criminaliteit vonden ook toepassing in het gebied, zulks tot groot ongenoegen van de Fransen. Wat eens stiekem een paar flessen en sigaretten naar Frans-Guyana brengen was, heeft de laatste jaren een heel andere wending gekregen en is veranderd in de toepassing van de zware criminaliteit, die een doorn in het oog van vooral de Fransen en overige partners binnen de Europese Unie is. De smokkel van cocaïne, wapens, onderdelen voor de illegale goudwinning op het territoir van het Franse departement, heeft nu wel de alarmbellen heel luid doen luiden in Parijs en vermoedelijk ook Brussel. De Fransen houden ook rekening met de smokkel van kwik en cyanide naar hun grondgebied voor de illegale goudwinning, die wordt ondernomen door voornamelijk Braziliaanse goudzoekers. De zeer nagatieve ontwikkelingen op crimineel gebied in Suriname, hebben de Fransen goede notie van en daar heeft een van de grootste kranten van Frankrijk, Le Monde, kort geleden nog melding van gemaakt en Suriname als ordinaire narcostaat neergezet. Niet alleen de drugssmokkel, wapenhandel, infiltratie van Baziliaanse garimpeiros via Surinaams territoir houdt de Fransen bezig, ook de enorme vervuiling van de Marowijne- en Lawarivier door skalians is de Fransen zeer onaangenaam en zij wensen dat daar verandering in wordt gebracht. Een andere zaak die de Fransen tot groot ongenoegen is, betreft de mensensmokkel en mensenhandel die vanuit Suriname plaatsvindt. Haïtianen en Cubanen zijn al op verschillende momenten in Frans-Guyana aangehouden, die via Suriname naar het Franse gebied op illegale wijze waren gebracht. Hele goed georganiseerde bendes houden zich in Cuba, Haïti en Suriname bezig met deze vorm van zware criminaliteit. Het is zelfs gebleken dat Braziliaanse snelle aluminiumboten overzee vanuit Amapa naar Albina kwamen, om Cubaanse migranten in het kader van de mensenhandel en mensensmokkel op te halen. De politie in Albina heeft hier tijdenlang geen notie van gehad of keek de andere kant op. Ook garimpeiros zijn op deze wijze vanuit de grensrivier Oyapock tussen Frans-Guyana  en Brazilië naar de Marowijnerivier gevaren, vertoefden kort in de nabije omgeving van Albina om vervolgens de Marowijne op te varen, en geen hond die daar aandacht aan besteedde.  Het is geen wonder dat de Fransen met steeds luidere stem van zich laten horen en voortdurend wijzen op de onaanvaarbare toestanden die in Suriname heersen en waar de overheid weinig of niets tegen doet. De zaak wordt hier steeds chaotischer en wij koersen regelrecht af op een toestand die veel gelijkenissen vertoont met die op Haïti, waarbij  de burgerlijke ongehoorzaamheid ook hier voor de deur staat. Le Monde heeft ons al neergezet als narco-republiek en we kunnen het Franse blad niet  goed tegenspreken, maar laten we ervoor waken dat we niet helemaal als failed state worden geparkeerd, want in veel opzicchten hebben we reeds gefaald.