Over het algemeen wordt Suriname niet gezien als cocaïneconsumptieland, en ook niet als cocaïneproductieland. Ons land wordt helaas wel aangemerkt als een doorvoerland van drugs, waarbij de drugs vanuit productielanden zoals Columbia, naar Suriname worden getransporteerd via lucht- en zeevracht. De drugs worden dan vanuit ons land gesmokkeld naar voornamelijk Europa. Wij kennen thans allemaal het fenomeen van bolletjesslikkers, de pakketjes cocaïne die op de haven worden onderschept in de vrachtcontainers en dan moeten wij het verhaal niet vergeten van de narco-onderzeeër die enkele jaren geleden hier is gevonden. Een paar keer per jaar worden in ons land drugs onderschept, soms gaat het om een kleine maar ook vaak om een grote vangst. Je zou bijna kunnen stellen dat de samenleving er niet meer vreemd van opkijkt. Wij weten allang dat tientallen tot honderden kilo’s cocaïne worden uitgevoerd via de internationale zeeverbindingen en kleine ladingen met kleine vliegtuigen ons land worden binnengehaald. Dit traject is laatst uitgebreid op film vastgelegd door het Franse dagblad Le Monde. Volgens hen is Suriname een land waar alle legitieme instellingen zijn gepenetreerd door de macht en rijkdom afgeleid van de illegale drugshandel.  De Franse krant schroomde niet om namen te noemen en haalde ex-president Desi Bouterse en vicepresident Ronnie Brunswijk aan. Le Monde stippelde in een YouTube video de drugsroute Colombia-Suriname-Frans-Guyana-Frankrijk uit. Wij van Keerpunt waren heel erg onder de indruk van deze beelden, maar tegelijkertijd schaamden wij ons diep voor het feit dat wij als centraal punt worden gezien van narco-taferelen. Suriname ligt al geruime tijd onder een vergrootglas, want ook in Frans-Guyana op de luchthaven van Cayenne, is er in de afgelopen maanden een 100 procent controle ingevoerd. Dit komt omdat drugskoeriers een aanzienlijk deel van de luchtreizigers van Cayenne naar de luchthaven Orly van Parijs blijken te vormen. Deze vlucht is de enige rechtstreekse commerciële vlucht vanuit Frans-Guyana. In een rapport uit februari 2023 van de Franse Senaat werd opgemerkt dat in 2022, 30 procent van de passagiers die een dag voor vertrek op de hoogte werden gebracht van drugscontroles op hun vluchten, hun vluchten annuleerde of niet kwam opdagen. Het probleem met betrekking tot de drugssmokkel vanuit ons grensstadje Albina naar Frans-Guyana, ligt grotendeels aan de beperkte controlecapaciteit bij de grenzen, maar ook aan de enorme corruptie die zich afspeelt binnen verschillende controlediensten. In iets meer dan een decennium is de cocaïnehandel van Frans-Guyana naar het vasteland van Frankrijk met 30 procent gestegen. De drugs bereiken in eerste instantie Suriname met kleine vliegtuigen die vanuit Brazilië, Colombia of Venezuela worden overgevlogen en worden vervolgens over de weg naar Albina vervoerd. Er bestaan smokkelnetwerken die locaties hebben in Albina, waar het verderfelijke spul wordt opgeborgen om het vervolgens met koeriers te vervoeren naar Europa. Dit is de werkelijkheid en wij komen internationaal weer negatief in het nieuws als drugsdoorvoerland, maar wat hadden wij nu eigenlijk verwacht, als wij een oud-president en een huidige vicepresident hebben die veroordeeld zijn in het buitenland voor drugtransporten? Het lijkt dan een vorm van gedoogbeleid. Wat voor voorbeeld is dit niet voor de jeugd? Als we alleen een calculatie maken dat de prijs van cocaïne in het productieland gemiddeld USD 1000 per kilo kost. Met alle tussenschakels vanuit de productie tot de aflevering in Europa, is een kilo cocaïne ruim USD 20.000 waard. De drugsdealers in Europa verkopen een gram cocaïne voor USD 60,-  waardoor zij omgerekend USD 60.000 kunnen verdienen op een product dat eerst USD 1000 heeft gekost vanaf de fabriek. Het grootste deel van de omzet van de illegale handel vindt plaats buiten de doorvoerlanden, namelijk in Europa. Vanuit de illegale cocaïnehandel vinden er investeringen plaats in diverse sectoren, waaronder der vastgoedsector. Een deel van het geld vloeit terug naar de productie- en doorvoerlanden voor verdere verschepingen. Maar ondanks alle tussenschakels, vloeit er wel degelijk een deel van de omzet terug naar doorvoerlanden zoals Suriname. We denken dan aan de witwaspraktijken die wij heel snel kunnen identificeren met betrekking tot vastgoedaankopen, de aanschaf van voertuigen, boten en sieraden van edelmetaal, horloges enz. Dit zijn voorbeelden van hoe het geld op verschillende manieren de economie binnenkomt. Wij weten thans dat op allerlei manieren er geïnvesteerd wordt met als doel het witwassen van cocaïnedollars. Denk aan investeringen in de horeca, kledingzaken, party-rentals zijn ook niet uitgesloten. Onze economie draait doordat deze zaken worden opgezet, want zij zorgen voor werkgelegenheid en voor economische activiteit in de informele sector, maar ook in de formele sector. De vraag die weinigen stellen, is waar al dat geld vandaan komt. Hoe kan bijvoorbeeld een ondernemer die eerlijk aan zijn geld komt, ineens zo een groot pand opzetten? Nog erbij zonder financiering. Vooral in tijden van crisis vallen dit soort investeringen extra op. Dan kunnen wij voorop stellen, dat dit geen zuurverdiende centjes zijn.