Vorige week kregen wij van Keerpunt, een artikel toegestuurd waarin een arts aan het woord was. De inleiding van het verhaal trok onze aandacht, omdat die begon met: ‘’Wat lijkt op een droombaan, is in realiteit erger dan een nachtmerrie. Als ik u vraag om een arts in te beelden, dan zult u zeker aan mij zeggen: ‘Ach, de mang dat seti kba. Deze mensen zijn geregeld. Ze verdienen bakken met geld’, als ik u de waarheid vertel, zult u misschien achterover vallen.” Bij deze eerste zinnen had de schrijver onze aandacht, aangezien wij al geruime tijd weten dat arts zijn in Suriname, niet meer een pad is naar rijkdom. Vooral als je bedenkt dat je in het begin afhankelijk bent van betalingen vanuit de overheid. In het verhaal van de arts werd verteld dat een beginnend medicus, een bezoldiging krijgt van SRD 1.715 per maand. Dit bedrag is allang achterhaald als je bedenkt dat in 2022, de jaarinflatie 61 procent bedroeg en tot nog toe is er geen sprake van een daling. Wij moeten ons in deze situatie niet blindstaren op de artsen/specialisten die al jaren werken in ons land en die zich thans hebben bewezen vanwege hun werk. De assistent-artsen dragen hun steentje bij, want over een paar jaar zullen zij moeten overnemen en tegelijk leert deze groep van ervaren artsen die nu hun specialisatie uitoefenen. Maar naast deze zielige vergoeding van deze artsen, is Keerpunt ook te weten gekomen, dat sommige specialisten al langer dan een jaar niet zijn uitbetaald door het Staatsziekenfonds (SZF). Geen wonder dat wanneer patiënten komen met een SZF-pasje, je merkt dat zij niet gelijk worden geholpen. Het is een kwalijke zaak dat deze mensen dag en nacht werken om zieken te helpen en moeten bedelen voor de vergoeding (die ook nog is achterhaald) waarop zij recht hebben. Dit zorgt er alleen maar voor dat SZF-patiënten een stiefmoederlijke behandeling krijgen vanuit artsen en het is te begrijpen, als dit de manier is waarop het SZF omgaat met zijn betalingsverplichtingen. “Het SZF heeft zich al jaren geprofileerd als een onbetrouwbare partner die zijn afspraken niet nakomt”, dit heeft VHP-parlementariër tevens arts, Dew Sharman, ook gezegd enkele jaren geleden. De Vereniging van Medici in Suriname (VMS) heeft ook vaker gedreigd met het beëindigen van de overeenkomst met het SZF vanwege de achterstallige betalingen. De VMS heeft wel altijd voorop gesteld, dat zij niet in gedrang zal komen met de eed die zij afgelegd heeft, omdat zij patiënten die acuut hulp nodig hebben, onvoorwaardelijk zal helpen. De vraag die wij stellen, is: Wat zijn de prioriteiten in dit land? Er is wel geld voor buitenlandse reizen met enorme bedragen aan daggelden, maar de gezondheidszorg blijft maar een triest tafereel. De staat geeft wel elke maand een bedrag van ruim USD 2 miljoen aan de SLM als subsidie en zo zijn er tal van uitgaven die absoluut niet zoveel prioriteit genieten als de gezondheidszorg, maar toch zie je dat er wel geld is voor andere zaken die naar onze mening, minder belangrijk zijn. Quo vadis?