Het onderwijs in Suriname is zeker in de afgelopen decennia sterk achteruit gegaan. Wat vroeger als één van de hoogste niveaus in het Caraïbisch gebied werd gezien, wordt nu niet eens meer door onze eigen leerlingen serieus genomen. Vroeger kon je als Surinaamse leerling na de middelbare school in Nederland makkelijk mee komen, omdat het niveau veel hoger lag. Tegenwoordig hebben we het systeem van doorstromen, zonder enige tussensprong en ook nog om de ene dag les geven. Doorstromen zou niet eens zo erg zijn als het zoiets was als een summer school, waarbij de groep die het niet had gehaald, werd opgevangen door speciale docenten. Dus wil je het hele jaar door je best niet doen, dan gaat je vakantie eraan.

Ook het model van geen dagelijks onderwijs, hebben we in ons land gehad tijdens de covid-situatie. Ook dit model is niet slecht bezien en is economisch veel goedkoper. Alleen is ons land nog niet zover, om online lessen te geven. De docenten zouden de groep die thuis zou blijven met lessen moeten begeleiden. Dit systeem staat bekend als het probleemgestuurd onderwijs. Je krijgt de basis mee en gaat met kennis, inzicht en onderzoek zelf kijken, wat je ervan zal kunnen. Je komt dan terug op school waarna er een evaluatie plaatsvindt. Je bent dus vrij van school, maar toch niet vrij.

We moeten stoppen elkaar te verwijten inzake fouten die gemaakt zijn, maar op zoek gaan naar oplossingsmodellen. Per slot van rekening, is het de volgende generatie die er bekaaid van afkomt en zullen we geen goede of volledige krachten ter beschikking hebben voor onze bedrijven. We zien het nu al! Mensen op posten die er totaal geen kaas van gegeten hebben en dat is zeer storend en bevordert de productie zeker niet.