Suriname gaat al jaren gebukt onder een zeer ernstige financieel-economische crisis, die een enorme weerslag heeft op de sociaal-economische situatie van de samenleving. De koopkracht van de bevolking is enorm afgenomen vanwege het herstelprogramma van de regering en de overeenkomst met het IMF. Sommige mensen halen momenteel niet eens het midden van de maand met het salaris dat zij verdienen. Alleen als we de situatie rondom onze onderwijzers en verpleegsters goed analyseren, willen wij daadwerkelijk geloven dat een interieurverzorgster meer verdient dan zij die onze kinderen moeten vormen. Dit zorgt dat een essentiële groep in onze samenleving onder de armoedegrens leeft. Zij houden niets over om te sparen, hebben geen appeltje voor de dorst en soms zelfs niets om te overleven tot eind van de maand. Wij vinden het zeer triest dat zij geen geld over kunnen houden om in de normale dagelijkse behoeften te kunnen voorzien. We hebben het dan over brood, melk en andere basisproducten. Over kaas en eieren kunnen we het niet meer hebben, want dat is onbetaalbaar geworden. Keerpunt beseft dat heel wat noodzakelijke goederen en diensten buiten het bereik zijn van velen en dat het logisch is dat zij daarvoor opkomen. Sommige zoeken een bijbaan, anderen gaan naar een casino of gokkantoor. De ene met de bijbaan is verzekerd van een extra inkomen, de andere waagt een gokje met het beetje geld dat hij nog over heeft, in de hoop meer te ‘winnen’.

Kansspelen, oftewel gokken, heeft grote invloed op het huishoudbudget van gezinnen.  Assembleelid Debie heeft meerdere keren hieromtrent vragen gesteld in het parlement en hij trachtte door middel van cijfers duidelijk te maken dat er sprake is van een gokverslaafde samenleving. Debie haalde aan dat er landelijk 897 bettingkantoren of gokhuizen operationeel zijn die elk een gemiddelde dagopbrengst hebben van ruim SRD 40.000. “Voor de verdere uitwerking zal uitgegaan worden van een dagopbrengst van SRD 25.000. Op dagbasis betekent dit 897 maal SRD 25.000, dat neerkomt op SRD 22.425.000,00 per dag. Op jaarbasis is het 365 x SRD 22.425.000-, dat is een bedrag van SRD 8.185.125.000 (8 miljard 185 miljoen en 125 duizend) dat landelijk wordt vergokt. Dit komt neer op een bedrag met een inwonersaantal van 551,282 aan 8,185,125,000 / 550,000 = SRD 14.847,44 per hoofd van de bevolking dat per jaar wordt vergokt. Let wel: landelijk wordt er ruim SRD 8.185.125.000 op jaarbasis vergokt”, aldus Debie. Keerpunt kan de heer Debie in dezen groot gelijk geven, want het weinige aan inkomen zet men op het spel en vergokt dat in de hoop om het bedrag te vergroten. Dagelijks worden er miljoenen en op jaarbasis miljarden, aan het gezinsinkomen onttrokken oftewel vergokt. Dit is een zeer trieste situatie. De vraag die wij stellen is waarom er niets wordt gedaan aan deze gokverslaving en hoe het mogelijk is dat er ruim 900 gokkantoren zijn op een bevolking van nog geen 600.000 inwoners. Nogmaals, wij begrijpen wel dat sommigen, gedreven door een drang om het huishoudbudget te verhogen, zich toeleggen op kansspelen, maar zou je dan als overheid niet ook BTW moeten heffen op dit soort ‘money making business’? Wij vragen ons ook af of de regering erover na heeft gedacht wat er gedaan wordt met het bedrag dat voor armoedebestrijding door de regering wordt vrijgemaakt en wordt uitgekeerd aan de sociaal zwakkeren. Wordt dit geld besteed aan voeding en andere noodzakelijke uitgaven of wordt het geld weer uitgegeven in gokkantoren? Dit is zeer zorgwekkend en aangezien dit bedrag digitaal wordt uitgekeerd, is het traceerbaar en kan het dus gemonitord worden. Dit fenomeen moet aan banden gelegd worden en als dit niet fundamenteel aangepakt wordt, gaat elke vorm van sociaal vangnet alleen maar de rijken rijker maken en de armen armer.