Afgelopen dinsdagochtend hebben zich na lange tijd wederom ernstige gewelddadigheden in het binnenland voorgedaan. Dit keer gingen enkele inheemse mannen te Pikin Saron over tot beschietingen van de politie en opzettelijke brandstichting van een posthuis van de Stichting Bosbeheer en Bostoezicht en een onderkomen van het KPS. Ook werden zeker elf vrachtauto’s beladen met boomstammen, te Pikin Saron in brand gestoken door de opstandigen. Na deze gewelddadigheden toog de groep naar Maripaston en daar werden werknemers van Grassalco mishandeld en voor enige tijd van hun vrijheid beroofd. Politie en militairen trokken vervolgens naar het gebied om de zaak onder controle te krijgen en de verdachten te achterhalen en in te rekenen. Nabij het dorp Bigi Poika zou er naar verluidt, een schotenwisseling hebben plaatsgevonden tussen de opstandige inheemse mannen, waarbij er twee doden aan hun zijde vielen.

De overigen konden door de politie worden aangehouden. Een van hen moest met schotwonden naar het ziekenhuis worden vervoerd, alwaar deze wordt verpleegd. Volgens de eerste lezingen over deze kwestie, zijn de inheemse mannen tot geweld overgegaan uit zware onvrede over de verlenging en of nieuwe uitgifte van houtkapconcessies en goudconcessies in het gebied, dat men als inheems ziet en waar in verleden al protest over was aangetekend. Volgens de meest recente verklaring van minister Vorswijk van Grondbeleid en Bosbeheer, GBB, in De Nationale Assemblee, is de verlenging van bepaalde concessierechten in het gebied geschied in opdracht van het staatshoofd, en wel in het belang van de voortzetting van de ontwikkeling van het land. De minister van GBB wast met deze onthulling haar handen in onschuld en schuift de verantwoordelijkheid voor de verlening van de concessierechten in dit deel van het West-Suriname gebied, in handen van de regeringsleider Santokhi.

Hoe het ook zij, de verlening van concessierechten in bepaalde gebieden, die reeds decennia binnen het kader van de grondenrechten van inheemsen en anderen die in tribaal verband wonen en leven kan worden gezien, kan alleen maar voor grote problemen zorgen. En die frustraties bij vooral de inheemsen, hebben al meerdere malen geleid tot gewelddadigheden. Dat anderen misbruik wensen te maken van deze frustratie, is voor ingewijden ook overduidelijk. Kennis hebbende van de latente frustratie bij de inheemsen en het maar niet realiseren van de zo gewenste grondenrechten, is het voor bepaalde politici niet moeilijk hierop in te spelen en bepaalde mensen aan te zetten tot geweld, met als doel destabilisatie van ‘s lands bestuur en het creëren van chaos. Het gaat er namelijk bij weinigen in, dat er een groep jongemannen op een blauwe dinsdag opstaat  en beslist, eventjes de politie te gaan beschieten, de SBB-post te Pikin Saron in de fik te steken en elf opleggers van contractors die voor hun brood boomstammen vervoeren, op een dergelijke manier te vernielen.

Daar moet toch een goede strategie en ook wel logistieke voorbereiding aan vooraf gaan.

Alvast beschikken gewone burgers niet over militair schiettuig dat ter hand gesteld dient te worden, alvorens een geslaagde actie kan worden ondernomen. Bij zo een actie mag er zo weinig mogelijk fout gaan en zeker geen dodelijke slachtoffers, die er dit keer wel te betreuren zijn. Dat men in inheemse kringen zeer gebelgd is over de wijze waarop de oudste bewoners van dit land door autoriteiten worden behandeld, lijdt geen twijfel en die boosheid is zeer terecht. De behandeling en benadering door machthebbers van de oudste bewoners van dit land, moet daarom ook anders. Wat ook gesteld moet worden, is dat niet slechts deze regering daarin tekortschiet, maar zeker ook voorgaande regeringen en ook die van Bouterse, want die heeft zeker tien jaar de tijd gehad om meer voor deze mensen te doen. Ook de grondenrechtenkwestie had men tussen 2010 en 2020 beter en voortvarender kunnen aanpakken. Volgens berichten circulerende op de sociale media, hebben lieden uit de paarse partij een flinke vinger in de pap bij deze zware gewelddadige actie te Pikin Saron, Maripaston en Bigi Poika. Het wordt dan ook de hoogste tijd dat de overheid zich intensief en nauwkeurig gaat buigen over de vraagstukken deze gemeenschap rakende. De mensen langer negeren en benadelen ten faveure van andere belangengroepen, zal zeker niet tot rust leiden in dit land. Suriname is van ons allen en elke regering moet ervoor zorgen dat er een eerlijke verdeelsleutel is van onze natuurlijke hulpbronnen, waarbij eenieder een beter bestaan krijgt, want zoals de zaak thans verdeeld wordt, is absoluut niet goed en onrechtvaardig. Men mag onmogelijk van mensen die zich benadeeld voelen, verwachten dat hun geduld ongelimiteerd is en blijft. Eens barst de bom en krijgen we situaties als Pikin Saron of misschien veel ernstiger en uitgebreider. 1986-1991 heeft ons al voldoende geleerd. Is niet zo, dan?