Op woensdag 26 april, deelde de minister van Openbare Werken, Riad Nurmohamed, via verschillende media de gemeenschap mee, dat er voor de wateroverlast geen geld voor een duurzame, structurele oplossing is.

Dit werd medegedeeld aan ons parlement, in een hoorzitting bijeen (zie verslag Starnieuws 26 04 2023) naar aanleiding van het aanbreken van de zoveelste periode met ellende, waar velen in deze regentijd weer doorheen moeten, in Paramaribo en in het binnenland. Maar dit laatste, zeker even erg, is een heel ander verhaal.

We kunnen ons voorstellen hoe zwaar dit de mensen raakt, uitgerekend nu, in een tijd van een uitzichtloze economische malaise. Er zijn gezinnen die dit nu echt niet erbij kunnen hebben. Letterlijk en figuurlijk de laatste druppel die de emmer doet overlopen.

Wat erg storend overkomt, is het feit dat de minister alleen aangeeft, waarom het niet kan. In elk boek over management, lees je dat een dergelijke uitspraak c.q. instelling, een toonbeeld is van slecht management. Allereerst heeft elke goede manager een plan. Een plan dat hij, in de functie als bewindsman, openbaar dient te maken. Een plan geeft tenminste een overzicht van de mogelijkheden die er zijn. Vaak zie je in dit proces onverwacht nieuwe gezichtspunten. Maar als de minister zelfs tijdens een hoorzitting met het hoogste college van staat geen initiatief toont, hoe zal het energieniveau, de geestdrift voor deze functie dan tot zijn uiting komen achter zijn bureau op het ministerie? Er is gelukkig kort geleden een commissie benoemd die zich met hetzelfde probleem als waarover de minister zich dagelijks zou moeten buigen, zal bezig houden. Op diverse websites kan men artikelen vinden over Modern Urban Watermanagement, afvoerhydrologie, etc. Niet alle opties (bv. ondergrondse bassins ) zullen voor (noodlijdend) Suriname betaalbaar zijn. Maar bijvoorbeeld onze stadskanalen met elkaar verbinden en leiden naar oppervlaktereservoirs om het overtollige water bij hoogtij te parkeren en bij laagtij naar de rivier te laten stromen, zou mogelijk kunnen zijn. Er zijn wereldwijd genoeg projecten die we zouden kunnen aanpassen voor onze situatie. En wat belet ons om daarmee alvast te beginnen? Desnoods een gedegen voorstudie. Projectmatige dataverzameling, vervolgens (deskundige) analyse en integratie in een op maat gesneden plan van aanpak waarvoor ondertussen financiering gezocht wordt.  Evalueer dus en pleeg in ieder geval nu al acties die zeker wat uit zullen maken en die weinig geld kosten. En als dat geld er zelfs niet is…wordt dan creatief! Zoek sponsoren, mobiliseer het bedrijfsleven dat er baat bij heeft dat Paramaribo niet overstroomt. Het zal ook niet slecht zijn voor een politicus om juist nu actie te tonen en het volk in daden te laten zien dat de minister en zijn ministerie niet stil zitten. Praktisch gezien: begin bij het begin. Laat men er bijvoorbeeld strenger op toe zien dat bouwvergunningen na daadwerkelijke inspectie voldoen aan voorwaarden voor dat ze worden afgegeven. Hoeveel gebouwen zijn er niet neergezet, waar vergunning voor gegeven is, waarbij de lokale waterafvoer verstoort raakte? En dan de trenzen in en rond Paramaribo. Kan er geen schema zijn dat de belangrijkste kanalen tenminste in maart, vlak voor de regentijd, worden opgehaald? Kijk naar de Dr. Sophie Redmondstraat, de trenzen op Zorg en Hoop, etc. Het is schandalig dat zoveel mensen zoveel schade lijden en dat er van overheidswege vrijwel niets zichtbaar gedaan wordt. Hoe is het sluis- en pompbeleid? Heel lang terug had je sluiswachters met schema’s van de getijden en maanstanden. Op de juiste tijdstippen werden de sluizen plichtsgetrouw open en weer dicht gezet. Waar zijn ze? Hoe is de stand van zaken hiermee?

Hoe zit het met de pompgemaal-stations?  Hoe zit het met de communicatie met de Meteorologische Dienst? Openbare Werken zou beter kunnen anticiperen en prioriteiten kunnen stellen om actief iets te betekenen ten aanzien van de wateroverlast als het kon rekenen op betrouwbare weerberichtgeving. Maar nee!

“….dat er niet genoeg geld is om het probleem duurzaam aan te pakken.”

“…dat alleen geld dat op de begroting is opgebracht, kan worden gebruikt.”

“…dat hij liefst gaat voor duurzame oplossingen.”

Alsof alles te veel geld kost. Uitingen over ‘’duurzame oplossingen” zijn in een dergelijk betoog een expressie die vorm geeft aan een enorme dosis passiviteit. Ondertussen stroomt het water vliegensvlug uit de vieze goten van Paramaribo onze huizen binnen! Duurzame oplossingen zijn hier dus, vrij vertaald, trage processen waar we dus echt niets aan hebben. Het is een excuus voor inertie en slecht management.

We hopen allemaal op meer kunde, creativiteit en actie uit het grote gebouw aan de Jaggernath Lachman straat. We willen niet langer ‘gestraft’ te worden voor ons Surinaams burgerschap.

We wensen dat parallel aan de opwaartse druk van de Inter-Tropische Convergentie Zone, die de komende drie maanden onze atmosfeer zal beheersen, ook de verantwoordelijkheid voor de gevolgen daarvan naar het technocratische hoofd van de minister mee mag liften.

Indien dit niet adequaat in het brein van de minister terechtkomt, kan het ministerie van Landbouw, veeteelt en Visserij misschien inspringen en de knoop doorhakken? Het welig tierende paragras uit de vele sloten, trenzen en kanalen van Paramaribo kunnen als veevoer dienen. Het lijken soms wel complete aanplanten! Dus: twee vliegen in één klap!! Hopelijk is de vliegenmepper van minister Nurmohamed dan al uit het achterstallig onderhoud terug en op korte termijn beschikbaar!  Met wat meer actie zou de minister zeker veel respect van het publiek krijgen. Respect komt niet met naam en positie. Het ministerschap is geen praalbaan. Respect wordt verdiend! We hopen dat de minister die uitdaging aandurft.

Een bezorgde burger, slachtoffer van de wateroverlast van zondagnacht 23 april 2023