Ondernemers in de houtsector overwegen acties en een kort geding tegen de staat. De overheid heeft volgens hen ondanks hun voorstellen en zonder de sector eerst te consulteren, een aantal verhogingen doorgevoerd. In sommige gevallen met 1000 procent. De sector is niet van plan om dit zo te laten. Maar in feite is de houtsector allang toe aan verhogingen en de regering moest deze sector en ook de goudsector, allang flink aanpakken. Nu er daadwerkelijk actie wordt ondernomen, dreigt de houtsector met een kort geding. Dit kort geding is ook tegen de gehele republiek, want die wil bakken met geld verdienen, omdat de houtsector boter op zijn kop heeft. De tarieven in de houtsector zijn allang achterhaald en dat weet elke koe van zondag; nu verwachten we dat de goudsector ook wordt aangepakt. Deze sectoren vernietigen het land, de natuur, de wegen. Het milieu wordt zwaar aangetast door de hout- en de goudsector. Wij zijn van mening, dat de tarieven gewoon verhoogd moeten worden. Ook moet de export van rondhout stoppen of worden gelimiteerd, zodat onze bossen niet kaal worden gekapt.

Deze actie vanuit de regering moest allang gebeuren, maar ook moet houtvervoer over de rivier plaatsvinden. Waarom gebeurt dat nog steeds niet? De ondernemers vrezen dat de overheid opzettelijk de sector wil uitschakelen uit ‘milieuvriendelijkheid’ en druk van het IMF. Deze ondernemers denken alleen aan hun portemonnee en niet aan de gevolgen voor ons milieu, want er is niets beter dan het leegplunderen van het bos dat zij niet daar hebben geplant. Kaalkap en niets opnieuw planten, dit is de werkwijze van deze ondernemers die minimaal bijdragen aan de staatskas; het is gewoon een groep die alleen voor zijn eigen belang opkomt. Wij van Keerpunt willen graag met cijfers onderbouwd zien, dat deze groep de verhogingen niet kan betalen. Deze ondernemers willen in dit land wel grof geld verdienen, maar het liefst niets afdragen aan de staat. Wie moet dan de wegen maken, die ze kapot rijden? Een vergunning bezitten betekent daarbij niet dat je voor een appel en een ei, onze bomen moet wegdragen. Wij vinden dit een heel goede stap van de regering, want in de hout- en goudsector wordt er grof geld verdiend. De regering moet haar inkomsten niet meer zoeken bij de doorsnee Surinamer, want die kan door alle verhogingen voor goederen en diensten, nauwelijks nog rondkomen. Rest nog de goudsector en de grote grondbezitters. Als de houtsector toch besluit om te staken, dan zal onze flora en fauna wat rust krijgen, want de opbrengsten voor de staat zijn ‘chicken feed’. Wij wachten met smart af wanneer en hoe (met fluwelen handschoenen?) de goudsector aangepakt zal worden. De wisselkoers is zo enorm gestegen, waardoor hun afdracht toch ook moet toenemen.