Daar zit wel een aanzienlijk verschil tussen. Je bent werkloos als je wel aan de slag wenst, maar geen baan kan vinden, daarentegen ben je werkeloos als er wel emplooi is, maar je zelf niet wenst te arbeiden of je neus ophaalt voor een baan, omdat je voor het aangeboden bedrag, niet wenst te werken. Suriname heeft momenteel wegens de al jaren durende crisis, te maken met werklozen en werkelozen. Gezien ons geld de SRD behoorlijk in waarde is gedaald, is er bij velen geen animo, voor een door veel werkgevers aangeboden loon, te willen werken. Een levensgroot vraagstuk om tot productie en haar verhoging te kunnen komen onder de huidige omstandigheden van crisis. Het leger aan jonge werkelozen is dan ook niet klein. En het heeft er veel van, dat de houding bij deze groep om te gaan werken, niet behoorlijk in positieve zin zal veranderen. Veel jongeren die deels nog een redelijke verzorging van ouders of verzorgers hebben, blijven dan ook voor langere tijd werkeloos, in de hoop dat de economische toestand en de daaraan inherente beloning binnen het arbeidsveld, zal verbeteren. Een gok die best lang kan duren, gezien het feit dat we al zeker langer dan 10 jaar in een crisissituatie verkeren en dat de vooruitzichten op groei en verbetering, niet duidelijk zijn. In de tussentijd kunnen werkers die toch voor een beginsalaris hebben gekozen bij een bedrijf dat toch groei doormaakt, rekenen op salarisaanpassingen om de inflatoire werking op goederen en diensten toch nog enigszins op te vangen. Suriname maakt een hele moeilijke tijd door, maar we zijn echt niet het enige land dat in crisis verkeert. Wie het internationale nieuws volgt of weet te volgen, zal zien dat de misère in veel landen heerst en dan ook wél op ons continent. Maar ook wij moeten zien door deze moeilijke periode van ons bestaan heen te komen, en dat kan alleen door te blijven werken en negativiteit overboord te zetten. De Guyanese bevolking heeft het decennia achtereen heel slecht gehad, maar na tegenspoed ziet ze voorspoed, na een heel lange tijd. En als we dat als voorbeeld zien, mogen we het hoofd niet laten hangen. Als kinderen van dit land mogen we niet moedeloos worden en bij de pakken neer gaan zitten, want als we dat doen, zullen anderen het werk van ons overnemen. We denken dan aan de migranten, die uit streken komen, waar het vele malen erger is dan bij ons en reeds verheugd zijn als ze een dak boven het hoofd hebben en zich redelijk kunnen voeden, al hetgeen dat in het geboorteland al jaren niet meer mogelijk was en is. Laten wij vooral in deze tijd meer gemeenschapszin tonen ten opzichte van anderen die het misschien veel slechter hebben. Onze Schepper kijkt toe en zal de goede mensen onder ons genadig zijn. We komen hier echt wel uit, alleen moeten we niet neerslachtig zaken blijven benaderen. Suriname zal zeker overwinnen, maar dan moeten we wel allemaal onze beste bijdrage aan dit land en onze broeders en zusters blijven geven.