De Vereniging van Medici in Suriname (VMS), heeft begin maart een onderhoud gehad met president Santokhi. De VMS is al geruime tijd heel duidelijk geweest, dat de zorg op zijn kop staat en de problemen binnen de sector heeft zij nooit onder stoelen of banken gestoken. De impact van de crises waarin Suriname zit, was al voor de covid-pandemie voelbaar in de gezondheidssector en er zijn grimmiger taferelen ontstaan. Keerpunt heeft de zorgelijke ontwikkelingen in onze gezondheidszorg altijd op de voet gevolgd en wij willen daarom stellen, dat de zorg enorme zorgen heeft. Dit is nog zacht uitgedrukt, want de afgelopen maanden hebben wij vernomen dat er niet/nauwelijks operaties kunnen worden verricht, omdat de ziekenhuizen niet beschikken over de nodige middelen om die uit te voeren. Daarbij is het probleem kennisvlucht onderdeel van de enorme zorg binnen de gezondheidszorg in ons land.  Er is naar onze mening een beleidsprobleem, dat ook een rol speelt binnen de zorgsector, waardoor iedere investering als positief beoordeeld wordt zolang die naar de zorg gaat. Daardoor heb je vaker de focus op één ziekenhuis in de tertiaire zorg. Bijvoorbeeld, sommige specialisten kan je alleen in het AZP vinden en in de andere ziekenhuizen kan je nauwelijks worden geholpen voor basiszorg. Er zijn niet voldoende specialisten in Suriname en als die er zijn, is het grootste deel te vinden in het AZP en als die dan nog wegtrekken, dan zitten wij als bevolking met de gebakken peren, omdat er geen deugdelijk sectorplan is voor onze gezondheidszorg wanneer die op zijn gat ligt. Er was ooit een plan om van het Wanica Ziekenhuis een kinderziekenhuis te maken, maar je hoort er nu niets meer over. Dit plan zou namelijk ideaal zijn, zodat ouders kunnen overnachten bij hun kinderen en ook vanwege de focus op een totaal ziekenhuis dat de focus zou hebben op kinderen.

Er spelen zoveel problemen binnen de zorg, waarbij het grootste knelpunt ligt bij het feit, dat heel veel subsidie vanuit de overheid moet komen en we weten inmiddels allemaal hoe dat gaat. Het is een zeer vermoeiend en slopend proces, je kunt het een gebed zonder einde noemen, aangezien de staat structureel geen geld heeft en het moet hebben van donaties van internationale organisaties. Indien wij dan wel in aanmerking komen voor een donatie waar er apparatuur wordt geschonken, dan hebben Surinaamse ziekenhuizen het probleem dat die niet naar behoren kan worden onderhouden. Keerpunt kan zoveel problemen aanhalen, maar wat het meest zorgen baart, is dat urgente operaties uitgesteld moeten worden en dat operatiekamers gesloten moeten worden vanwege het niet voorradig zijn van essentiële anesthesiemedicatie. De ziekenhuizen hebben een dringend beroep gedaan op de verantwoordelijke autoriteiten om zo snel mogelijk voorraden aan te vullen om belangrijke operaties niet langer uit te stellen. De hoge inflatie in de medische zorg betekent, dat de overheid moet subsidiëren, zeker wat de hospitalen betreft. Immers, operationele kosten stijgen elk jaar en de kosten van ziekenhuizen om medische verbruiksartikelen te importeren, zijn drastisch gestegen, omdat de wisselkoers ook dagelijks stijgt.

Besturen van ziekenhuizen hebben vaker hun bezorgdheid geuit over het tekort aan medicijnen, apparatuur en bevoegd personeel. Het grootste probleem bij de ziekenhuisinrichtingen betreft momenteel het enorme financiële tekort, waardoor er vaker per direct een opnamestop wordt ingelast vanwege financiële problemen. Deze geldproblemen zijn ook de grootste oorzaak van het tekort aan medicijnen en apparatuur. Volgens medici dreigt er hierdoor een ernstige situatie voor onze samenleving te ontstaan. De gezondheidszorg in ons land en daarmee de zorg voor de Surinaamse bevolking wordt ernstig in gevaar gebracht door het niet beschikbaar zijn van deze reeks aan essentiële geneesmiddelen en medische hulpmiddelen, waardoor de gevolgen niet meer te overzien zijn.  Keerpunt weet dat het tekort aan medicamenten vaker voorkomt, omdat de regering onvoldoende deviezen beschikbaar stelt voor de import hiervan. Het is niet de eerste keer dat deze problemen zich voordoen en als de gezondheidszorg niet snel meer aandacht krijgt, is de kans groot dat dit mensenlevens gaat kosten.

PRIORITEITEN

De overheid moet erbij stilstaan, dat zij een levensvatbare ondergrens moet vaststellen, zodat er een duurzaam plan wordt gerealiseerd, waarin de meest haalbare prioriteiten voor de zorg worden opgenomen. Hierbij denken we dan ook aan het personeel, want hun motivatie staat en valt niet alleen met directe compensatie en personeelskosten. De overige actoren kunnen garanties en toegang bieden, als er een nationaal akkoord komt, van waar deze strategische groep op termijn aanspraak op maakt.

Laten we niet uit het oog verliezen, dat zelfs de arme overheid, nog steeds gronddistributie en een grote kwantiteit aan onvoldoende ingezette arbeid ter beschikking heeft, om bijvoorbeeld zelfstandige woonruimte of desnoods ontsloten kavels een realiteit te maken.

Ook voor wat betreft preventie, zijn veel van de instrumenten reeds ingekocht, namelijk de infrastructuur voor informatievoorziening.

In plaats van partijpolitiek of regeringsgezinde boodschappen, kunnen welzijn, goede gewoonten en een duurzame levensstijl aan het volk worden voorhouden en kan men daarvoor zorgdragen.