RUIM SRD 8 MILJARD PER JAAR VERGOKT

Haast op elke hoek en in elke buurt, kun je een gokhuisje bespeuren. Tegenwoordig zelfs in de buurt van scholen en overheidskantoren zie je ze gewoon naast een supermarkt staan. Men schroomt er zelfs niet voor tegenover een gebedshuis, een gokhuis te openen. Dit is het nieuwe fenomeen geworden in Suriname. De gokhuizen rijzen als paddenstoelen uit de grond, en niemand die daar tot nu toe een stokje voor heeft gestoken. Landelijk zijn er in ons land 897 betting-kantoren en gokhuizen operationeel en wordt er naar schatting ruim SRD 8 miljard vergokt op een bevolking van ongeveer 600.000. Recent is gebleken dat alleen al in Paramaribo, er 424 gokhuizen operationeel zijn. Volgens data van VHP-parlementariër Radjendre Debie, wordt er per gokhuis per dag, gemiddeld SRD 40.000 besteed. Deze gelden worden uit zakken van burgers geklopt die het al zwaar hebben, gezien de huidige situatie in het land.

De vraag die Keerpunt stelt, is: Hoe willen wij een land vooruit brengen als ambtenaren, verpleegkundigen, studenten enz. voortdurend te zien zijn in gokhuizen? Het is zelfs zo, dat men tijdens werkuren bezig is gokspelletjes te spelen. Vaak zien wij volwassenen die uren achter een gokapparaat zitten en daardoor een heel maandloon verspelen. Zo komt het steeds vaker voor dat gezinnen zonder geld zitten, omdat de kostwinnaar zijn inkomsten letterlijk ‘op het spel heeft gezet’. Hoe kunnen onze kinderen veilig opgroeien, wanneer een gefrustreerde vader of moeder thuiskomt na een verlies, en in bepaalde gevallen de boel in elkaar slaat. Wat ons ook is opgevallen, is dat er geen controle of beleid is op het gebied van de locatie waar gokhuizen worden gevestigd. We zien gokhuizen in verschillende woonbuurten, naast supermarkten en gewoon in hokjes naast woonhuizen. Hoe is dat mogelijk? Er is al eerder commentaar hierop geleverd tijdens de behandeling van de Loterijwet, waar diverse assembleeleden zich kritisch uitlieten over de vele Suribet-kantoren die als paddenstoelen uit de grond rijzen. Zij waren van mening, dat het aantal per district en ressort beperkt zou moet worden. Keerpunt is het er eens mee dat er een limiet behoort te zijn op deze goklocaties, want hoe dichterbij zo een gokkantoor, hoe groter de kans op verslaving die leidt tot ontwrichting van gezinnen. Keerpunt is het totaal eens met deze stelling, want dagelijks zijn deze kantoren vol mensen die denken dat het hun dag is om een slag te slaan. Deze kantoren maken het heel eenvoudig voor lieden met een beetje geld om iets te winnen, maar wat zij niet door hebben, is dat zij veel meer verliezen in het proces. Maar hoe komt het eigenlijk dat er zoveel gokkantoren in ons land zijn? Een casinovergunning wordt uitgegeven door de president van Suriname. Vroeger werd de vergunning verleend door de governor van de Centrale Bank, maar tijdens de vorige regering werd dat veranderd. Op het Kabinet van de President werd toen ‘n nyan gemaakt door exponenten die heel dicht bij het staatshoofd zaten. Casinovergunningen werden voor USD 1 miljoen verhandeld. Voor Suribet verleende de toenmalige president van Suriname een franchise vergunning, waarschijnlijk de eerste in Suriname. Franchise is een moedervergunning, waarbij de moeder dan zonder toestemming van de overheid, zich kan vermenigvuldigen. En daarna kreeg je de explosie van Suribet-kantoren op elke hoek. De vergunning werd toen verstrekt door de president van het land. Een Gaming Board kan geen besluiten van een president ongedaan maken of qua uitvoering doen verzachten. De president is de hoogste instantie. In welk land kan een ambtenaar een besluit van een president terugdraaien? Dus de president geeft de vergunningen en dan moet de Gaming Board optreden. We moeten niet vergeten, dat de Financial Action Task Force (FATF), kwalificeert het geld van casino’s als witwasgeld. De overheid is dus zelf de boosdoener. In het onlangs uitgebrachte Mutual Evaluation Rapport (MER), staan 40 aanbevelingen waaraan Suriname moet voldoen. Ons land heeft tot november dit jaar om te voldoen aan deze eisen, anders lopen wij het risico om ‘geblacklist’ te worden. Dan zijn onze problemen veel groter dan die van een paar gokkantoren.

More
articles