President Chandrikapersad Santokhi, benadrukte bijkans twee jaar geleden, dat hij zou optreden als de samenleving in armoede zou belanden. Op 30 mei 2021 zei hij, dat er uiterlijk op 9 juni van dat jaar koopkrachtversterking zou komen voor de samenleving. Die koopkrachtversterking zou door middel van een financiële injectie worden gegeven. Er zou naar zeggen van het staatshoofd, adequaat ingespeeld worden op het armoedevraagstuk in de samenleving. ‘’We gaan de druk uit die samenleving weghalen, we gaan een financiële injectie geven. Als mijn samenleving in een armoede zit, dan gaat deze president optreden. Het enige waarmee wij nu mee zitten, is de wisselkoers. De druk van het IMF en lokale deskundigen is om deze vrij te geven.

Maar dit zal niet gebeuren, zolang er niet voldoende randvoorwaarden zijn ontwikkeld om de samenleving te beschermen. Anders krijgen we een koers van SRD 30‘’, waren de woorden van de president. Inmiddels zijn wij twee jaar verder sinds deze uitspraken en is er nog geen teken van verlichting te merken. De enige verlichting die wij merken is dat de portemonnee van de doorsnee burger letterlijk lichter wordt. De samenleving gaat momenteel door een diep dal, zonder goede vooruitzichten wanneer ze eruit zal komen. Verhogingen van nutsvoorzieningen, ontwaarding van de SRD, verdere daling van de koopkracht etc. zijn allemaal punten waarmee de samenleving nu te maken heeft. Wat is de definitie die de president dan verstaat onder ‘aanpak van het armoedevraagstuk’? Vanwege de regering zou er adequaat worden ingespeeld, zodat er op financieel en sociaal gebied een verlichting te merken zou zijn? Echter zien we anno 2023 het tegenover gestelde. De maatregelen die nu doorgevoerd worden, zijn ondraaglijk voor de samenleving. Het is begrijpelijk, dat er in het kader van herstel van de economie, maatregelen getroffen moeten worden, echter is het ongepast in één keer alle maatregelen los te laten op de samenleving. Tot nog toe merken we dat de sociale maatregelen die getroffen worden onvoldoende zijn om het leed in de samenleving te verzachten. De maatregelen kunnen vergeleken worden met een druppel water op een hete plaat. Hetgeen het volk inlevert, is niet in verhouding met de verlichting die nagestreefd  wordt. A regering mus’drai anu fu par a boto, a volk no mang nanga deng verhogingen moro!