De afgelopen periode is de waarde van de BaZo-kaart verder gedaald. De meest simpele medicamenten komen niet meer voor in de klapper en men moet er cash voor betalen. Het enige dat nog gratis te verkrijgen is, zijn pijnstillers. Om te bedenken dat er een griep heerst onder de ouderen en jongeren, maar de medicamenten niet te halen zijn. Dus los van niet goed eten door de torenhoge prijzen, raken mensen ook nog geconfronteerd met het feit dat ze dood kunnen gaan wanneer ze geen contanten op zak hebben. Je vraagt je af waarheen met dit eens zo gezegend land. De beleidsmakers maken zich geen zorgen, want zij krijgen de duurste geneesmiddelen tot aan huis.  De situatie is zelfs zo erg, dat familieleden van patiënten opgenomen in een ziekenhuis worden gevraagd medicijnen buiten te zoeken. Dus ook al ben je opgenomen, is herstel nog geen zekerheid, want het is nog niet duidelijk of de medicamenten verkrijgbaar zijn. Men wil jou hiermee duidelijk maken, dat als jij financieel niet sterk bent in dit land, je ten onder gaat. Geen organisatie in ons land die zich nu bekommert over de armen in het land, en van onze volksvertegenwoordigers hoeven we niets te verwachten, want die spelen met de regering onder een hoedje, om eigen belangen te behartigen. Een bekend spreekwoord luidt: ‘Wiens brood men eet, diens woord men spreekt’.