Steven Debipersad, voorzitter van de Vereniging van Economisten in Suriname (VES), deelde in verband met de jaarafsluiting, zijn overdenkingen.  “Grote delen van de samenleving sluiten 2022 feestend, drinkend en vuurwerk afschietend af. Voor even wil men de vele uitdagingen, die 2022 met zich meebracht, vergeten. Tot enkele dagen terug overheerste de op de vlucht geslagen wisselkoers het dagelijkse straatdebat. Ook nu nog lijkt het einde van het wisselkoers tafereel niet in zicht. De decemberroes zorgt voor een kortstondige rust. Een ander stroppend effect voor de samenleving is de ontwikkeling op het prijzenfront. Of het nu de prijzen van voedsel, brandstoffen, telecommunicatie of nutsvoorzieningen betreft (om maar enkele te noemen), over de gehele linie liet 2022 zich tekenen door een sterk opwaartse prijzenvlucht. Het resultaat van beide negatieve ontwikkelingen is dat de koopkracht van de samenleving dit jaar nog sterker is gaan eroderen”, aldus de voorzitter van de VES. Volgens Debipersad ontstaat vanuit de samenleving weerstand tegen het beleid van de regering die geen oog lijkt te hebben voor de negatieve uitkomsten of deze ogenschijnlijk juist lijkt te verergeren. “Verscheidene groepen zochten dit jaar de straat op om hun misnoegens kenbaar te maken. Enkele dialoogmomenten met de president volgden, waarbij hij in de Jaarrede van 29 september, ombuiging van zijn beleid heeft beloofd.”

IMF

Debipersad stelt verder dat ook wat betreft het assistentieprogramma dat ons land sinds december 2021 is aangegaan met het Internationaal Monetair Fonds (IMF-EFF), het niet goed loopt. “Het niet halen van achtereenvolgende doelen zorgt voor een spagaat bij de 3e programma-evaluatie door het IMF.

Met het uitblijven van de 3e tranche die hieruit volgt, uit de IMF-lening van circa USD 600 miljoen, lijdt de regering imago- schade in binnen- en buitenland, door de bevestiging dat zij haar economisch beleid niet op orde heeft”, zegt Debipersad. De staatsbegroting voor 2023 die op 29 september door de president aan DNA werd overhandigd, is volgens hem hier het zoveelste bewijs van. “Met de aanstelling van de nieuwe minister van Financiën en Planning per 13 december, wordt beterschap beloofd. Zeker is dat de IMF-missie die in februari 2023 de volgende evaluatie zal doen, benieuwd is naar de verbeteringen van het beleid.”

Debipersad is van mening, dat de regering door haar toezeggingen vanaf 2020, nationaal en internationaal niet onder de IMF supervisie uit kan. “De zegen van het IMF is nodig om uitstel van betalingen van de tal rijke schuldeisers te krijgen. De regering heeft namelijk op meerdere momenten verklaard, niet eens het geld te hebben om haar renteverplichtingen na te komen. Een ‘Plan B’ zonder het IMF kan daardoor nog noodlottiger voor ons land uitvallen. De regering zou zonder het IMF-programma nog meer middelen uit de economie (van huishoudens en bedrijven) moeten opsouperen voor haar schuldaflossing. Tevens maakt de regering goed gebruik van het IMF als ‘zondebok’ om de vele negatieve uitkomsten van 2022 goed te praten, ook al wordt op nog grotere voet doorgegaan met subsidies.”

BTW

“Het steeds vooruitschuiven van de sociaaleconomische problemen, geeft geen hoerastemming voor 2023. Al op de eerste dag van het nieuwe jaar is de  BTW-maatregel ingegaan. De introductie verdient geen schoonheidsprijs. Advertenties van handelszaken veronderstellen dat hun prijzen omhoog gaan met de invoering van de BTW. Januari zal voor veel verwarring kunnen zorgen bij kopers en verkopers als gevolg van deze belastingmaatregel”, benadrukt Debipersad.  De president heeft aangekondigd, dat de subsidies in 2023 worden afgebouwd, waaronder die op brandstof en stroom. “De regering biedt een ‘lapje voor het bloeden’ voor de minst draagkrachtigen (ook al wordt nog uitgezocht wie deze precies zijn en hoe de ondersteuning eruit moet zien). De groepen hierboven, waaronder de middenklasse, zullen de zware last zelf moeten dragen. Of de armoede hiermee toeneemt, zal 2023 spoedig uitwijzen. Het enige wapen om ons economisch dilemma te doorbreken, is een aanzienlijke verbetering van de productiviteit. Het Productiefonds en NOFA die in 2022 tot stand zijn gekomen, zijn kleine steuntjes in de rug, maar de integrale aanpak om de productie duurzaam en aanzienlijk te verruimen, blijft onduidelijk”.

Tot slot

“De regering heeft de eerste helft van haar regeertermijn opzitten. Het resultaat is niet één om trots op te zijn. Inmiddels is de tweede helft aangebroken met een marginaal gewijzigde regeringsopstelling. Als de instelling van de regering met de ingang van 2023 drastisch anders is, kunnen goede verbeteringen op sociaaleconomisch vlak teweeg worden gebracht. Anders zal het negatieve sentiment zich voortzetten met groeiende weerstand voor het beleid tot gevolg.”