We wisten allemaal dat door de waardedaling van onze Surinaamse dollar ten opzichte van harde vreemde valuta als de dollar en de euro, bepaalde zaken in ons land steeds duurder zouden worden. Ook wisten we allang dat de overheid om geen sociale onrust in de hand te werken, heel wat zaken jaren achtereen heeft zitten subsidiëren en er een moment zou aanbreken, dat ook zij de subsidies niet zou kunnen volhouden met de inkomsten die ze heeft en die steeds verder afnemen. Zo weten wij dat de overheid al heel lang de brandstofrekening op maandbasis subsidieert en daarvoor steeds vele miljoenen dollars dient op te hoesten aan de oliemaatschappijen.

Maar ja, zoals we dat al jaren doen, wensen wij onze ogen te sluiten voor de realiteit en rijden wij in onze transportmiddelen rond met benzine en diesel voor tarieven per liter die allang niet meer marktconform zijn en omgerekend in onze buurlanden, al geruime tijd veel hoger liggen. In Frans-Guyana en Guyana zijn diesel en gasoline al veel duurder dan bij ons en daarom nam de smokkel van brandstof richting deze landen, steeds grotere vormen aan. Een fenomeen waar ex-minister Achaibersingh, herhaalde malen op gewezen had. Maar zien doet bij velen natuurlijk nog altijd geloven. Suriname heeft een heel zwakke munt, die zijn dekking in de afgelopen ruim 11 jaar verder is kwijtgeraakt en daar moet herstel voor in de plaats komen. Om dat te kunnen bewerkstellingen, zullen er toch maatregelen moeten worden genomen op macro-economisch gebied en zullen er impopulaire maatregelen moeten volgen, of we dat nu leuk vinden of niet. Geen enkele regering zal erin slagen de zwaar ontspoorde economie van dit land weer op spoor te krijgen, zonder stringente en drastisch maatregelen toe te passen binnen een zogeheten aanpassings- c.q. herstelprogramma, waaraan zeer zeker fiscale maatregelen zijn gekoppeld. Een van deze maatregelen is het opschorten van bepaalde subsidies en daar vallen natuurlijk ook de brandstofprijzen onder. Door aan de brandstofprijzen te gaan sleutelen c.q. verhogen, wordt wel de gehele gemeenschap wederom zwaar getroffen. De president deelde het afgelopen weekend al mede, dat de regering niet meer om het vraagstuk van de brandstofsubsidie heen kon en dat verhogingen gefaseerd zouden worden doorgevoerd. Gefaseerd houdt echter in dat we er nog lang niet zijn en dat meerdere verhogingen in het kader van de subisidieafbouw, zullen worden doorgevoerd. De meesten onder ons zijn door deze doorvoering van de verhoging danig gechoqueerd geraakt, omdat die de druk op de portemonnee bij de dagelijkse uitgaven verder verhoogt, maar hebben niet in het minst het besef dat brandstofverhogingen een multiplicatie tot gevolg zullen hebben in alle sectoren van de maatschappij. Verhogingen van goederen en diensten komen er ongetwijfeld aan en dan bovenop de prijscorrecties die dagelijks in de winkels en supermarkten worden waargenomen. Prioriteiten zou je als mens kunnen stellen als er nog wat ruimte binnen het maandelijkse budget is, maar dat is er bij verreweg de meesten niet meer, ofschoon die al jaren dubbele baantjes draaien. Hoe moeten deze mensen nu verder? Moeten de kinderen nu ook van school gehaald worden om te gaan ’hosselen’, in welke vorm dan ook? Dat lijkt Keerpunt zeker niet een goed en werkbaar alternatief, willen we ons kroost toch nog een redelijke kans binnen de maatschappij bieden en verhinderen dat totale ontsporing optreedt. Het Internatio-naal Monetair Fonds, IMF, kan nog met zoveel mes op de keel eisen komen, maar die moeten wel toepasbaar zijn op een volk dat al zo getergd is geworden in de afgelopen ruim 12 jaar en waarvan verwacht wordt door de lieden van het IMF, dat de financiële druk nog wel iets meer kan worden opgevoerd. Men is duidelijk met vuur aan het spelen en wel zo dicht bij een kruitvat. Straks komt men met nog een verzwaring in de vorm van de Belasting over de Toegevoegde Waarde, BTW, ook zo een mes op de keel eis van het IMF die iedere bewoner van Suriname, ingezetene of niet, fors zal raken. Een ieder die een product koopt of voor een bewezen dienst dient te betalen, zal extra worden belast met deze BTW. Er is geen ontkomen aan voor eenieder en dus nog zwaardere fiscale lasten. Komt de BTW niet tot stand per 1 januari, dan geen IMF-storting voor de regering, zo eenvoudig is dat. We kunnen dan met allerhande mooie uitleg komen, maar feit is wel, dat de fiscale druk op dit reeds zwaar gepijnigde volk alleen maar verder omhoog zal worden gebracht. Het is en blijft de kunst om zodanig te kunnen manoeuvreren, dat er toch geen sociale onrust komt. Waar de regering wel heel snel mee moet komen, is een sociaal vangnet om de niet kleine groep landgenoten te hulp te schieten, want die houden het nu al niet meer vol met het maandelijkse inkomen. Laat men alstublieft niet vergeten, dat ‘a hungry man can be a dangerous man’, en we willen hier zeker geen Haïtiaanse toestanden die we niet onder controle zullen kunnen houden.