Hoe lang zullen we in dit land nog blijven doen alsof onze neus bloedt en de grootste witwassers en drugsbaronnen hier blijven accommoderen en de schijn op wekken dat we te maken hebben met fatsoenlijke, hardwerkende ondernemers? Hoe lang zullen we doen alsof hun informele inkomsten en investeringen niet opgemerkt worden, terwijl we bliksemsgoed weten, dat men extern inmiddels precies weet wat hier gaande is en dat Suriname zo langzamerhand niets anders geworden is dan een schurkenstaat, waarbij deze informelen de hele economie in gijzeling weten te houden. Steeds meer komt de viezigheid bovendrijven en wordt het voor sommigen onmogelijk, zich nog straffeloos te houden. Het zijn juist deze informelen, die er momenteel alles aan doen om het werk van de justitie, lees: het Openbaar Ministerie, onmogelijk te maken. Voor de niet-ingewijden is het niet duidelijk wat er zich allemaal aan het voltrekken is en dus ook in politieke zin. Maar de ingewijden die al decennia de smerige misdadigheid van een kleine groep goed weten te volgen, beseffen dat er grote belangen op het spel staan en veelal inherent aan de grensoverschrijdende misdaad, die nu steeds meer in gevaar komen door compliance regels, de National Risk Assessment, NRA, en de regels van de Caribbean Financieel Action Task Force, CFATF, die een bepaalde dwangmatigheid inhouden, waaronder Greylisting of Blacklisting van ons land. Suriname heeft geen keus, welke regering ook aan de macht is of zou komen. Suriname wordt internationaal gewoon in een financiële worggreep geplaatst en daar kan geen enkele regering, wat aan doen. Niet een NDP-regering en ook niet de bestaande coalitieregering van Santokhi. En natuurlijk worden de mensen die al jaren hier een witwasparadijs hebben gemaakt en het wensen te continueren, vreselijk nerveus een doen er nu alles aan het huidige kabinet te ontwortelen. Maar men vergeet één ding, en dat is dat het buitenland ons totaal kan isoleren en zwaar ondermijnen en nog verder de afgrond induwen, als wij ons niet totaal aan de compliance regels wensen te houden. Het moet ook voor de cocaïne doorvoerders en hun smerige inkomsten goed duidelijk worden, dat eens het doek zal vallen. De een na de ander zal in de handen van de justitie geraken en Suriname komt er daarbij niet onderuit om ook deze figuren aan te pakken. Ook deze regering kan niet langer doen alsof haar neus bloedt en het grote gevaar niet onderkennen. Ze heeft uiteindelijk geen keus, want het CFATF heeft een enorme stok achter de deur en als dat ook niet helemaal effectief blijkt te zijn kunnen externe mogendheden hun tanden echt en alsnog laten zien.