Terwijl het minimumuurloon sedert juni van dit jaar is aangepast naar SRD 20, zijn er nog steeds ondernemingen die bedragen daaronder hanteren. Vooral in de particuliere sector is dat een veel voorkomend fenomeen. De werkers zijn meestal laag geschoold en hebben dus een beperkte kans binnen het arbeidsproces. Bedrijven gaan tegenwoordig zover wel het minimumuurloon te handteren, maar de mensen te misbruiken als parttime kracht, waardoor ze het bedrag van de armoedegrens die gesteld is op SRD 4000, niet bereiken. Vooral binnen sectoren als de thuiszorg is dit het geval. Dit terwijl de zorgvragers bedragen in valuta neertellen. Uit eigen onderzoek uitgegaan is gebleken dat werkgevers die zich schuldig maken aan deze moderne vorm van slavernij, zich vaak in het buitenland bevinden. Dus de werkers worden voor een groot deel aan hun lot overgelaten. Maar ook winkeliers maken zich schuldig aan deze uitbuiting. Je vraagt je af, hoe arbeid de mogelijke klokkenluiders wel accommodeert. De Arbeidsinspectie had in zulke cases allang haar onderzoek moeten doen. Maar ook in de casino’s werken de mensen voor een karig loon, terwijl een heleboel wordt uitgegeven aan eten voor de gokverslaafden. Ook de wisselende werktijden in de casino’s staan gelijk aan slavenarbeid. Je vraagt je af, hoe de mensen met een minimumuurloon in een maand rondkomen. Het is zonder meer een zware klus. Maar de mensen nemen eerder genoegen met het weinige dan met helemaal niets.