Gelet op een aantal aspecten die zich anno 2022 in Suriname manifesteren, rijzen er zeker vragen, of we te maken hebben met slecht management of gewoon in een vicieuze cirkel zijn beland. Een toename van de criminaliteit, sterk gedaalde koopkracht, achteruitgang in haast alle sectoren. Wat gaat er mis? Na vier decennia staatkundig onafhankelijk te zijn, zou Suriname nu qua economische groei veel verder moeten zijn, helaas is het tegenovergestelde het geval. Klinkt hard, maar realistisch bekeken is Suriname na 47 jaar slechts op schrift onafhankelijk, maar niet in de praktijk. In vergelijking met de economische groei van landen in onze regio, loopt Suriname behoorlijk achter. Zo bevestigen deskundigen, dat Suriname een percentage van 1,3 procent economische groei doormaakt, terwijl de regio een groei van 3,6 procent kent. Heeft Suriname te maken met een slecht management, of is het de manier van politiekvoering? Het laatstgenoemde ligt dichter bij de waarheid. Suriname heeft sinds de staatskundige onafhankelijkheid, tot zeker drie keer toe regeringen gekend, die het land totaal naar de financieel-economische afgrond hebben gebracht. Maar de vraag is nu: Wat doet de huidige regering om ons uit deze situatie te redden? Hoe zal de keten van de voortdurende verarming doorbroken worden? Het wordt tijd dat de regering, gezien het geloof dat het volk in haar heeft, echt werk verricht om het land te redden. Het doorvoeren van een IMF-programma alleen, is naar onze mening niet voldoende. De regering moet zodanig werk verrichten, dat het vertrouwen in haar niet verloren gaat. Want dit is precies wat er nu mis gaat. Indien het gegeven vertrouwen verloren gaat, wordt de deur wederom geopend voor een ‘links’ populistische bende die het land wederom komt leegroven. Deze zal in minder dan vijf jaar, vernietigen wat met hard werken bereikt is. Suriname zal dan zonder twijfel weer in een miserabele situatie terechtkomen. De huidige regering kan deze vicieuze cirkel nog steeds doorbreken!