De regering heeft besloten de verhogingen voor elektrische energie, die per 1 oktober zouden worden doorgevoerd, met een maand aan te houden. Ze heeft daartoe besloten, nadat ze werd geconfronteerd met zware kritiek vanwege het bedrijfsleven en vooral een belangrijk deel van de vakbeweging. Het moet voor eenieder duidelijk zijn, dat het doorvoeren van een stroomverhoging over de hele linie, deel is van het zogeheten herstelplan van de regering en dan ook in samenspraak en overeenstemming met het Internationaal Monetair Fonds, IMF. Maar  velen vragen zich in gemoede af, of de regering wel rekening houdt met de financiële draagkracht van de samenleving en ook die van de bedrijven die deze verhoogde kosten moeten zien te verwerken c.q. opvangen, binnen de alsmaar oplopende bedrijfslasten, terwijl de inkomsten al jaren niet meer een stijgende lijn vertonen. Wij hebben zelf een voorbeeld van de verhoging mogen aanschouwen, die in één maand  ging van SRD 7.500,- naar SRD 20.519,- bij een bedrijf dat echt niet meer energie heeft verbruikt in een tijdspanne van 30 dagen. Gewoon een verhoging die te zot voor woorden is en waarbij men zich gelijk mag en kan afvragen, of de tarieven van de EBS, niet te maken hebben met nattevingerwerk of misschien zelfs te maken hebben met oplichterij van voornamelijk het bedrijfsleven. Het is dan ook geen wonder dat bedrijfsleven en vakbeweging in groot verzet zijn gekomen en de overheid erop hebben gewezen, dat een ongebreidelde doorvoering van deze belachelijke tarieven, tot grote averij zal leiden. Niet omdat het Internationaal Monetair Fonds met belachelijke en ondraaglijke eisen komt, moeten we de gehele samenleving naar de slachtbank leiden. Als iets niet te torsen is, moet je het zeker niet oppakken, laat staan dragen. Het is dan ook meer dan wenselijk dat de overheid wederom aan tafel gaat zitten met de vertegenwoordigers van het IMF, om tot aanvaardbaardere oplossingen te komen, ter verbetering van onze staatshuishouding. Het kan namelijk helemaal niet, dat een volk dat bijna niet meer te eten heeft en niet weet hoe het een maand financieel door moet komen, ook nog opgezadeld wordt met energietarieven, die het onmogelijk kan betalen. Verhoogde stroomtarieven hebben een zwaar inflatoir karakter, dat een ieder in de portemonnee zal voelen. Van de groot industrieel, kleine ondernemer tot de loontrekker, zal meer moeten neertellen, want alles zal worden doorberekend en een ieder zal nog dieper in de toch al bijna lege portemonnee, moeten graaien. En juist daarom hebben bedrijfsleven en vakbeweging geprotesteerd. De overheid weet ook heel goed, dat ze voor haar inkomsten grotendeels afhankelijk is van de directe en indirecte belastinginkomsten en dat als steeds meer delen van het bedrijfsleven er de brui aan geven, het ook gedaan is met haar inkomsten. Inkomsten die in de afgelopen jaren al zwaar zijn gekelderd. De regering moet daarom zeer zorgvuldig omspringen met het maar lukraak verhogen van nutsvoorzieningen, omdat het IMF dat eist. Ze moet op een gegeven moment gaan inzien, wat ze nog wel of niet op de gemeenschap kan loslaten, en zware energieverhogingen zijn dat zeker niet.