Haast elke hardwerkende burger, heeft reeds voor hij of zij het salaris ontvangt, geen geld meer. Al bij het berekenen van de uitgaven, komt men tot de conclusie, dat ons geld niets meer voorstelt en dat we in feite worden uitbetaald, omdat we er recht op hebben. Maar niet omdat er moet worden overleefd, zodat we de volgende maand zonder financieel zorgen kunnen halen. Het salaris van iemand in overheidsdienst is nog altijd minder dan 300 US-dollar per maand. De schulden liggen daarentegen rond de 500 US-dollar. Surinamers zijn dus praktisch bekeken, de grote goochelaar, want iedere maand worden met een salaris dat steeds minder koopkracht heeft, de uitgaven gedaan. Maar dat is het leven niet, want dan zitten we met burgers vol stress frustratie. Dit is te merken aan de zelfmoordgevallen. Maar ook aan de kap- en slachtpartijen die er nu plaatsvinden. De roofovervallen waarbij jongeren betrokken zijn, spreken verder boekdelen. Maar ook onze jonge meisjes die hun lichaam verkopen om de school te kunnen betalen of om in hun dagelijkse behoeften te kunnen voorzien, dat alles toont aan dat de economie zeer scheef zit.

Ouders zijn tegenwoordig net in staat een bordje eten op tafel te zetten, maar hoe zit het met al het andere, dat kinderen graag zouden willen en ook verdienen. Dan kunnen we nog zoveel babbelen over prioriteiten stellen, maar hoe vaak en hoelang, gaan ouders kunnen uitstellen aan al hetgeen een kind verlangt. Dit terwijl bepaalde mensen die niet eens een mulodiploma hebben, op sociale media strooien met geld! Dit terwijl hooggeplaatsten nooit de middelbare school hebben gezien. Dit is ook de reden dat tal van sollicitatieoproepen onbeantwoord blijven. Mensen weigeren ook te werken, omdat ze weten met het huidige loon toch niet uit te komen.