“We maken niet genoeg kleding, we produceren ons eigen voedsel niet, we produceren onze eigen apparatuur niet en daarom lopen we het risico financiële paria’s te worden, als we niet in staat zijn om met de rest van de wereld handel te drijven”, stelde premier Mia Mottley van Barbados, onlangs in een pleidooi tijdens haar bezoek aan de Verenigde Staten (VS).

Verder maakte zij duidelijk, dat de aanwezige Caricom-leiders wilden benadrukken, waarom zij gezamenlijk achter het punt staan met betrekking tot het plaatsen van Caricom-landen op een lijst, hetzij via de Financial Action Task Force (FATF), of de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling), als gevolg van acties die zijn ondernomen voor meer due diligence. Mottley heeft ons echt verrast met haar toespraak die vol passie werd voorgedragen aan de Verenigde Staten en zij attendeerde hen op zeer confronterende feiten als zij niet terugkomen op hun besluit met betrekking tot de relatie van correspondentbankieren in het Caribisch gebied. Mottley heeft getracht de Amerikaanse wetgevers te vertellen, niet toe te staan ​​dat “dit als onbewuste vooringenomenheid wordt geregistreerd”. Mottley werd in haar betoog ondersteund door verschillende Caricom-premiers en was duidelijk toen zij stelde, dat ze gelooft dat de commissie een “scherp oog had voor eerlijkheid en rechtvaardigheid”. Mottley riep op tot een gelijk speelveld, toen ze getuigde voor de commissie voor financiële diensten van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden. Mottley benadrukte, dat als we goed kijken naar de lijst met landen die op het randje staan van hoogrisicolanden, dan zie je dat het allemaal voormalige koloniën en gekleurde mensen zijn. Verder was Keerpunt het helemaal eens met de premier toen zij stelde, dat mensen die woonachtig zijn in verschillende delen van de VS, in staat zijn om binnen enkele uren een bankrekening te openen en vervolgens binnen enkele uren transacties kunnen doen met steden in Europa. Zij blijven buiten deze lijst, maar er wordt gesproken over het risico van witwassen in het Caribisch gebied. Mottley vertelde tijdens de hoorzitting ‘When Banks Leave: The Impacts of De-Risking on the Caribbean and Strategies for Ensuring Financial Access’, dat een van de oplossingen die het Caribisch gebied graag zou zien, is dat het Amerikaanse ministerie van Financiën “zijn mandaat trouw blijft”. Het zegt dat het risicogevoelig wil zijn, nou als het risicogevoelig wil zijn, dan moet het zich concentreren op waar het geld is, in plaats van regels te creëren die fungeren als een proxy voor het witwassen van geld of terrorismefinanciering. ‘’Just follow the money’’, zei Mottley, en wij vinden dat zij de spijker op zijn kop heeft geslagen met die uitspraak, want als de grote banken daadwerkelijk zouden volgen waar alle grote bedragen naartoe gaan, dan zie je duidelijk dat die niet naar de Caricom-landen worden gestuurd. “We zijn hier, omdat we vechten voor een wereldwijd publiek goed en we vechten voor de mensenrechten van onze burgers. Deze commissie heeft al haar bezorgdheid geuit over de financiële uitsluiting van de Amerikaanse bevolking … onze mensen zijn niet anders.” Mottley vertelde de wetgevers dat in het Caribisch gebied het openen van een bankrekening werd beschouwd als onderdeel van het “recht op doorgang om volwassen te worden”. “Vandaag de dag is het voor ons een gigantisch obstakel om onze mensen dit te laten doen”, zei ze. Mottley zei dat zowel buitenlandse investeerders als de lokale bevolking “weken en maanden” besteden aan het openen van een bankrekening. “Onze economieën kunnen niet op zichzelf functioneren”, zei ze.  De premier zei dat het betekende dat correspondentbanken in de afgelopen 10 tot 12 jaar hebben geoordeeld dat Caribische economieën gewoon te klein zijn, omdat de verbeterde due diligence hogere kosten van regelgeving en hogere nalevingskosten met zich meebrengt. Ze zei dat in plaats van zaken te doen met het Caribisch gebied, deze banken ondernemers bedanken die ineens zaken willen doen. Dit merken wij in Suriname elke dag, want wanneer bedrijven transacties willen doen met het buitenland en het bedrag net iets hoger ligt dan gebruikelijk, worden zij geredflagd. Alsof dat niet erg genoeg is, worden betalingen achter gehouden en komen voorraden te laat aan, omdat het hele proces wordt gestagneerd met een vragenronde van de correspondentbanken aan onze lokale banken of de ondernemer wel legitiem zijn business draait. Wij zeggen altijd dat controle geen daad van vijandschap is, maar er moet wel beter worden gekeken naar de manier waarop die gedaan wordt en wat de omstandigheden zijn van die gemeenschap/samenleving.