Er is een gezegde dat illegale zaken zich in het donker afspelen. In het donker, waar niemand het kan zien. Suriname zit in een diepe crisis die veel dimensies heeft. Met de hulp van het IMF probeert Suriname eruit te klimmen. Het IMF is nodig, omdat in een compliance tijdperk, geldbronnen waarvan de herkomst niet verklaard kunnen worden, niet langer kunnen worden gebruikt. De nadruk wordt gelegd op ‘niet langer’, omdat bijvoorbeeld een eiland als Aruba, jarenlang de deur open heeft gehouden voor discutabele geldbronnen om mooie hotels op het eiland te laten bouwen. Dat kan vandaag met de compliance regels niet meer, maar de hotels staan er wel. Om terug te komen op Suriname: Suriname kan dus geen discutabele geldbronnen gebruiken. Alleen ‘schoon geld’, anders wordt je als land geblacklist met alle gevolgen van dien. De Centrale Bank bijvoorbeeld, heeft honderden miljoenen dollars nodig om de SRD dekking te geven en om de koers te kunnen beheersen. Die kunnen onder de huidige compliance omstandigheden, alleen van het IMF komen. Dus hopelijk begrijpt de man van de straat die elke dag naar Limbo luistert, dat Suriname weinig opties heeft na de paarse puinhoop. De wereld kijkt naar Suriname, zeker het IMF en de schuldeisers die we hebben. In dat kader ligt de afschaffing van subsidies van licht en water op de operatietafel. De bedrijfsvoering van de EBS, de stuwdam, en de SWM zullen dus zeker onder een vergrootglas worden geplaatst. Terwijl men met een vergrootglas naar de bedrijven kijkt, haalt Leo openlijk zijn rommel uit bij EBS en dat is duidelijk gebleken naar aanleiding van de rapportages die zijn uitgevoerd bij de EBS. Nu is Leo een academisch geschoolde man – hij draagt de titel van ingenieur – die moet kunnen begrijpen, hoe gevaarlijk zijn manoeuvres op dit moment voor de EBS en Suriname zijn. Toch vond Leo het raadzaam om zijn streken onder een vergrootglas uit te halen. Dit is gewoon gebrek aan normen en waarden. We zullen het woord beschaving niet gebruiken. Het is precies dezelfde reden waarom het verraad in 2010 heeft plaatsgevonden en een regering aan de macht kwam die ons in vijf jaar tijd kapotmaakte en ons in een langdurige precaire situatie bracht. In 2010 was ACombinatie boos op Ronald Venetiaan en pleegde daarom verraad. De ACombinatie verwachtte van Venetiaan, dat hij moest meewerken bij het vertrappen van de verkiezingsregels en dat de lijsten alsnog werden geaccepteerd. En dit, terwijl de ambassadeurs hier te lande stonden te kijken naar ons handelen. Terwijl de vertegenwoordigers van de EU en de OAS alles op de voet volgden met betrekking tot de eerlijkheid van het verkiezingsproces. Wat men van Venetiaan verwachtte, had zijn roots in een cultuur van afwezigheid van normen. Dezelfde afwezigheid van normen die de drijfveer is van handelingen bij de EBS vandaag de dag. Even ter herinnering, tussen 2000 en 2010 konden tien jaar lang alle prijzen van basisbehoeften laag gehouden worden. De koers was acht jaar lang, na de CLO verhoging van 2002, gelijk aan 2.80. Daarvoor was het 2.20 en de broodprijs lag tien jaar lang rond de 10 cent. Meel werd gesubsidieerd voor SRD 50.000 per week. Voor het kerstfeest van 2002, werd kerstbrood gesubsidieerd. Daarna meel voor bami en roti. Babyvoeding kostte tien jaar lang SRD 3.75, een pak cement kostte SRD 17.50.  En dat was tien jaar lang en wat is het vandaag?