Sinds het aantreden van de regering Santokhi-Brunswijk, zijn er zoveel presidentiële commissies en werkgroepen geïnstalleerd, dat wij de tel kwijt zijn. Elke week komt er wel een werkgroep bij die wordt opgezadeld met een of ander probleem dat ‘opgelost’ moet worden. We vragen ons af, of er nu misschien ook een ‘nationale doofpotcommissie’ in het leven is geroepen, want we horen zelden of nooit iets met betrekking tot de rapportage van deze werkgroepen. De eeuwige belofte van de president is, dat iets onderzocht moet worden, of een zaak moet door een van deze commissies/deskundigen worden aangepakt en binnen een bepaalde periode, moet er een rapport worden uitgebracht. Keerpunt vraagt zich af, waar al die rapporten van deze commissies blijven. Al deze mensen in deze commissies worden ook betaald met staatsmiddelen of niet? Of zijn het ook van die onbezoldigde gasten die voor land en volk werken? Want we merken dat er steeds meer waarheden boven water komen en dat onbezoldigd op een functie, niet betekent dat je bij elke job zonder vergoeding werkt. Het volk wil heel graag weten wat de status is van de verschillende onderzoeken van deze commissies. Daarbij vragen wij ons ook af of de president het rapport heeft gezien met betrekking tot de frauduleuze handelingen van Leo bij de N.V. EBS. Wij hopen niet dat deze zaken worden behandeld door de ‘nationale doofpotcommissie’, want dan hebben wij absoluut geen hoop meer voor deze regering. Wij hadden in dezen wel degelijk geloof in Chan, maar helaas raken wij dagelijks teleurgesteld en komen wij niet uit deze teleurstelling. Nogmaals, we zijn niet tegen verandering en ook niet tegen de aanpak van problemen door deskundigen, maar waarom lijkt het alsof wij steeds worden gepakt door pseudo-deskundigen? Wie zijn de mensen die zogenaamd als ‘deskundig’ worden aangesteld in de presidentiële commissies, die in de afgelopen twee jaar zijn geïnstalleerd? Wij vragen ons af of deze mensen überhaupt wel de taken uitvoeren binnen de werkgroepen die in het leven zijn geroepen.

Keerpunt kan zich niet voorstellen dat er zoveel werkgroepen binnen een regering worden ingesteld, waarvan we daarnaast niet eens weten, wat het de staat kost om deze mensen te vergoeden voor hun tijd en energie. Om maar een voorbeeld te geven: in juli werd er een presidentiële werkgroep Brokopondo geïnstalleerd, die zich moet buigen over de problemen in het district.  De werkgroep die voor een jaar is geïnstalleerd, zal voor het uitvoeren van de werkzaamheden een bedrag van SRD 10 tot 15 miljoen beschikbaar krijgen dat in het districtsfonds zal worden gestort. Santokhi gaf toen te kennen, dat er financiën nodig zijn om het werk te doen. Wij vragen ons af, wat de werkzaamheden eigenlijk precies inhouden en hoe transparant alles geschiedt. Dit is slechts een voorbeeld en in elke werkgroep zitten er mensen die waarschijnlijk wel capabel zijn, maar de grote vraag is of het echt nodig is zoveel commissies in het leven te roepen, terwijl het werk in principe over de verschillende ministeries zou kunnen worden verdeeld.