De perikelen rond onze national carrier, de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij, SLM, blijven maar aanhouden. De afgelopen week was het dan zover dat de CEO van het bedrijf, Paul de Haan, het welletjes vond en via Frans-Guyana het land ontvluchtte. Na zijn gelaagde vluchtpoging met zijn gezin, gaf De Haan een verklaring uit die in lokale media werd gepubliceerd. Zowel De Haan als de SLM-adviseur Prenobe Bissessur, mochten volgens het Openbaar Ministerie, het land niet verlaten, gezien er een strafrechtelijk onderzoek was ingesteld naar vermeende malversaties bij de SLM. Bissessur werd op de luchthaven te Zanderij, verhinderd het land richting Miami te verlaten. Hij werd niet aangehouden, maar zijn paspoort moest hij achterlaten. De Haan pakte het anders aan en wist – vermoedelijk via Albina – de grens over te steken en reisde vervolgens via Cayenne en Parijs naar Nederland. In zijn verklaring stelde De Haan, dat hij besloten had te vertrekken, omdat hij zijn leven en dat van zijn gezin niet meer veilig achtte in Suriname. Inmiddels werden er ook tal van verdachtmakingen geuit tegen de president-commissaris van de SLM, mevrouw Xaviera Jessurun, die het land niet is ontvlucht, maar voor vakantie naar Miami is gereisd. Mevrouw Jessurun zal op korte termijn terugreizen naar ons land. Het kwalijke in deze kwestie bij de SLM is, dat men zo out off the blue is begonnen mevrouw Jessurun ook te bekladden c.q. criminaliseren. Daar is men in dit land heel snel mee, zonder daar bewijs of aanwijzingen voor te hebben. Het is ingewijden bekend dat De Haan en Jessurun niet geliefd waren bij de SLM en dan praat Keerpunt over het personeel en lieden daarbuiten, die gewend waren misbruik te maken van SLM-faciliteiten. Niet in het minst was het tweetal gehaat bij bepaalde lieden, die als spin-off entiteiten moeten worden gezien en door de nieuwe leiding in het kader van zeer noodzakelijke bezuinigingen, werden bedankt. En dan komt Keerpunt op het punt van de SLM als ‘n nyan patu, die het al jaren is en wel vanaf de periode niet lang na de staatkundige onafhankelijkheid van dit land. De SLM heeft altijd te maken gehad met financiële problemen en betalingstekorten. En dat komt deels door politieke bemoeienis en infiltratie, maar ook door corruptie en vriendjespolitiek binnen de onderneming. Velen, waaronder ook veel politici, hebben het bedrijf altijd willen zien als een ordinaire vliegende busdienst, waar je bij tij en ontij gebruik van kon maken voor gratis tickets of zwaar gereduceerde vliegbiljetten. Niet zelden strooide een directeur die niet meer in ons midden is, met gratis tickets op de trajecten Amsterdam – Paramaribo, en regionale bestemmingen om bepaalde mensen te vriend te houden.

Allemaal zeer verlieslatende handelingen voor de ordinaire vliegende busdienst. De Indien Plaats Beschikbaar (IPB) regeling, die niet ongewoon is bij luchtvaartmaatschappijen, werd op schandalige wijze misbruikt door SLM’ers en ook buitenstaanders, allemaal tot groot en aanhoudend verlies voor de maatschappij. Het is daarbij niet zelden voorgekomen dat de SLM schade ondervond door IPB’ers, die geplaatst werden in de businessclass. Mensen die vol betaald hadden, werden niet geaccommodeerd, maar de corrupte IPB’er wel. Allemaal zaken die het bedrijf decennialang schade hebben bezorgd. Dan was er ook nog die directeur die aanhoudend zijn eigen vracht voor zijn bedrijf liet invliegen vanuit de VS. Schandelijk gewoon wat er allemaal werd gedaan in het nadeel van de national carrier. Maar men moet binnen de SLM niet te hard schreeuwen, dat het allemaal om buitenstaanders ging die misbruik maakten van de toestellen en vluchten van de SLM. Ook binnen de zogenaamde leden van de SLM-bond, werd er veelvuldig misbruik gemaakt van de IPB-regeling. En zo kwam de maatschappij uiteindelijk te zitten met een schuld van wel 75 miljoen dollar. Ook de leasecontracten werden slecht of helemaal niet meer betaald en hierdoor geraakte de SLM haar gehele vloot kwijt, en werd ze niet meer dan een passagekantoor. Wat we zeker niet mogen vergeten, is de schade die de regering Bouterse de maatschappij heeft bezorgd door de vliegtuigen bij herhaling te ‘charteren’ voor reisjes van meneer Bouterse en gezelschap, en naderhand werden de vluchten gewoon niet betaald. Zo werd de SLM nog verder in de financiële problemen gebracht. Na de machtswisseling in juli 2020, werd het duidelijk dat de SLM op sterven na dood was en dat er een reddingsactie moest worden doorgevoerd, wilden we niet dat de maatschappij helemaal ter ziele zou gaan. Paul de Haan werd aangetrokken om het bedrijf te redden en weer commercieel gezond te maken. De Haan heeft van meet af aan gezien, dat er drastisch moest worden ingegrepen en dat bezuinigen en afstoten van tal van bedrijfsvreemde activiteiten, meer dan noodzakelijk waren geworden. En juist bij deze bezuinigingsmaatregelen en het termineren van heel wat parasitaire activiteiten die gewoongoed waren geworden bij de vliegende busdienst, streek De Haan de parasitair ingestelde en de spin-off profiteurs tegen de haren in. Weingen wensten te accepteren of in te zien, dat er geen geld meer was voor tal van voordeeltjes en het maar leegzuigen van een maatschappij die reeds jaren zeer verlieslatend was. De Haan snoeide en zijn herstelplan maakte heel wat mensen nerveus  en weer anderen deden er alles aan, de man zijn plannen te saboteren. De Haan heeft besloten de handdoek in de ring te gooien en is vertrokken. Nu moet de regering tonen dat het haar menens is het bedrijf alsnog te redden.

Ze zal dan zeker moeten kijken naar het herstelplan van De Haan en kijken of ze in staat is dat alsnog door te voeren. Teruggaan naar de oude wijze van besturen vol nepotisme, IPB-misbruik en verder uithollen van wat er nog over is, zal zeker de definitieve ondergang van de SLM betekenen.

Keerpunt is van mening, dat de regering echt moet gaan kijken of het niet veel verstandiger is het bedrijf deels te gaan privatiseren of een merger met een grotere en kapitaalkrachtiger entiteit aan te gaan. Het heeft namelijk geen zin meer belastinggelden te gaan pompen in een bedrijf, waar de leiding vermoedelijk niet capabel genoeg is om binnen de moderne luchtvaart te kunnen overleven. De overheid heeft nu nog maar weinig tijd om de SLM nog te redden. De schuldeisers zullen nu na het vertrek van De Haan, naar onze mening, nog meer op hun strepen gaan staan om de verschuldigde bedragen die in de tientallen miljoenen dollars belopen, te innen. Bepaald geen gunstig vooruitzicht waar ze toch mee zal moeten dealen.