Al degenen die hadden gehoopt dat er na mei 2020 en het aantreden van de regering onder leiding van president Santokhi, veel zou veranderen in het Surinaamse politieke bestel en de aanpak van de problemen waarmede dit land al jaren worstelt, zijn behoorlijk beschaamd uitgekomen. Keerpunt behoort zeker niet tot deze groep mensen, die goed vertrouwen hadden in de Surinaamse politiek en haar deelnemers. Wie de Surinaamse geschiedenis vanaf de jaren vijftig van de vorige eeuw nauwgezet heeft weten te volgen, weet dat er zaken spelen binnen de Surinaamse politiek die maken dat nepotisme, regelarij, corruptie, fraude, diefstal en politiek verraad, vrijwel tot cultuur zijn verworden. Vanaf die periode is het altijd zo geweest, dat veel politici de arena instappen, niet om het belang van dit land te dienen, maar om er zelf beter van te worden of familie en vrienden behulpzaam te zijn.

De niet-homogene samenstelling van onze bevolking heeft ook gemaakt, dat men de hokjespolitiek is blijven huldigen en dienovereenkomstig is blijven ondersteunen en versterken. Wanneer  het electoraat door bepaalde politici wordt  voorgehouden, dat die voor alle Surinamers ongeacht etnische afkomst, geloofsovertuiging,  cultuur of levenswijze zal werken, is dat bij voorbaat een misleidende en leugenachtige toezegging. Laten we het stellen zoals het is: bepaalde politici, ook binnen deze regering, hebben hard gewerkt voor het bemachtigen van een bepaalde positie en zijn er gewoon op uit zich te verrijken c.q. stelen. En dan maakt het niet uit in welke positie ze zijn beland. De positie geeft tal van toegangen om het nagestreefde doel te bereiken. Wanneer op podia er tal van zaken worden beloofd, weet de spreker niet eens of hij die zal kunnen realiseren, want hij of zij kent voornamelijk de financiële positie van het land niet, waardoor de beloften reeds op het moment dat ze gedaan worden, met een korrel zout kunnen worden genomen.

We kennen toch de beloofde bouw van 18.000 volkswoningen nog? Met welk geld die zouden worden gebouwd, wie ze zou bouwen en ten bate van wie ze zouden komen, werd er wijselijk niet bij vermeld. Ook het treintjesverhaal kennen we toch nog goed? Maar goed, ook anderen zijn gekomen met tal van beloften, zonder het juiste financiële plaatje van de overheid voor ogen te hebben gehad. Dan komen de verkiezingen en uitslag en de koude douche. Dan wordt duidelijk, dat coalitievorming onvermijdelijk is geworden en begint bij de vorming van een nieuw kabinet, gelijk de chantage. Reeds in de eerste dagen van het bestuur wordt duidelijk dat bepaalde beloften niet zullen kunnen worden gerealiseerd, omdat die  zullen worden afgeremd door de belangen die andere coalitiepartners voorstaan. Tal van remmingen  worden ingebouwd, omdat de een zijn belang niet het andere belang dient en iedereen wil natuurlijk zijn etnische achterban zo goed als mogelijk en snel accommoderen, want de sociale misère is voelbaar en niemand wenst te lang te lijden.

Geen enkele politicus moet ervan uitgaan dat iemand die pienaart, begrip heeft voor de financiële tekorten waarmede de regering kampt of met een ingewikkeld IMF-verhaal. De slecht onderrichte mens wenst zo snel mogelijk uit de sociale ellende gehaald te worden en dan maakt het niet uit, waar het staatsbestuur het vandaan haalt. Vreselijk onredelijk is dat wel, als je in het bestuur zit, maar een hongerige maag heeft geen begrip voor ingewikkelde macro-economische uitleg c.q. verdediging  van een in het nauw geraakte bestuurder.  De recente protesten hebben aangetoond, dat de lijdende aan koopkrachtvermindering niet wenst te horen hoe men oplossingen denkt aan te dragen, maar die wil snel een beter leven.

En het zijn juist deze  mensen die totaal gedemoraliseerd en verhit geraken, wanneer ze ook nog geconfronteerd worden met schandalen binnen parastatale bedrijven, waarbij er vermeende malversaties hebben plaatsgevonden en personen zouden hebben gestolen. De ene na de andere fromu komt naar buiten, waarbij wij het schandaal van Financiën en de Centrale Bank, niet uit het oog mogen verliezen. Mensen liggen als hyena’s op de loer om weer te kunnen stelen en het zijn dit soort mensen, die speciaal zijn gekomen om nog eens een keer te jatten van de samenleving. We hebben paars, Hoefdraad, Van Trikt en Kromosoeto gehad, om maar een paar te noemen en hadden gehoopt dat het beter zou gaan  en dat er niet op grote schaal wederom zou worden gestolen, maar velen zijn na twee jaar bedrogen uitgekomen. Tal van figuren hebben zich bij het aantreden van deze regering aangediend, om zogenaamd te helpen Suriname uit de financiële en economische put te trekken. Maar we merken nu dat lieden die normaliter nimmer een dergelijke lucratieve functie zouden kunnen bereiken, er nu alles aan doen om te kunnen stelen. Wat de zaak alleen maar erger maakt, is dat de oneerlijken op hoge functies binnen de parastalen zitten en ook nog kunnen rekenen op politieke backing en het moeilijk wordt ze aan te pakken, omdat dan  het voortbestaan van het kabinet in gevaar kan worden gebracht.

Deze lieden denken dan ook een vrijbrief te hebben om in de geldpot van staat te kunnen graaien. Is het dan vreemd dat een minister van Financiën, er op een gegeven moment de brui aan wenst te geven. Deze regering heeft oneerlijken c.q. dieftigen, in haar midden en daar moet afgerekend mee worden.

We kunnen zo niet doorgaan met dit land. Het is reeds bekend dat bij de parastatalen, er al jaren geen jaarverslagen meer zijn gemaakt en gepresenteerd. Hoe zou dat nou komen. Is men daartoe niet meer in staat? Of heeft men ook daar gefraudeerd en gestolen op grote schaal, waardoor een jaarverslag maken niet mogelijk is? Geen wonder dat de meeste parastatalen zwaar verlieslatend zijn.

Maar het slechtste voorbeeld voor wat betreft het presenteren van jaarverslagen, werd toch gegeven door de veroordeelde misdadiger Hoefdraad, die vanaf 2015 geen jaarverslagen meer de deur liet uitgaan en zijn opvolger verbood deze alsnog te publiceren. Uit deze verslagen zouden namelijk de koersverliezen van meer dan `1 miljard SRD duidelijk worden en ook de plundering van de monetaire reserves vanaf 2010. De regering Santokhi lijdt momenteel wederom zware imagoschade door de uitgelekte documenten van de EBS en ook de kwestie Bissessur bij de SLM. De politieke oppositie, die zelf niet in de zon kan gaan staan wegens de vele boter op haar kop, zal natuurlijk proberen met de beschuldigende vinger te wijzen naar deze misstanden binnen het huidige bestuur. De regering doet er dan ook goed aan, in te grijpen en het Openbaar Ministerie de volledige ruimte te bieden zijn werk naar behoren te doen en eventuele schuldigen te vervolgen. Het wordt naar de mening van Keerpunt, geen gemakkelijke opgave, gezien de politieke backing die bepaalde lieden hebben. Wel zal wederom blijken, dat kleine dieven worden opgehangen en grote dieven omhangen. En zo blijven we in de vicieuze cirkel van corruptie, diefstal, fraude en klassenjustitie ronddraaien en raakt het volledige Surinaamse electoraat wel zijn vertrouwen totaal kwijt in zijn politieke leiders. Velen worden door deze ontwikkelingen doemdenkers en krijgen ook steeds meer het gevoel, dat het niet meer goed komt met dit land. Dat is natuurlijk niet juist, maar er moet wel dringend een heel andere positieve wind gaan waaien in dit land. Men moet bij de volksraadpleging in 2025, dan wel gewijzigde keuzes maken. Door in staat te zijn het kaf van het koren te scheiden, kan het zeker nog goed komen. We moeten dan ook zeker de lieden die behoren tot de witwasbende en de dienaren van de grensoverschrijdende misdaad, via het stemhok uitschakelen.