Voor vandaag staat een volksprotest op het programma, maar dit zal een andere inbreng hebben dan het voorgaande, want nu krijgen politici wél de ruimte, een woord tot de menigte te richten. Dit was eerder niet het geval. Probeert men nu via de politiek, de massa op de been te brengen? Of komen de werkelijke organisatoren nu wel op de voorgrond? Want het volk bestaat niet louter uit politieke partijen toch? En politieke partijen zijn niet degenen die de verhogingen moeten betalen. Of gaat het er simpel om, dat men de twee buiten functie gestelde ambtenaren, weer in functie wenst te herstellen, door zogenaamd te tonen dat het volk achter ze staat.

Wanneer men praat over een volksprotest, dan komen alle lagen van de samenleving op straat. Het volk heeft dan geen politiek nodig, want het voelt het in zijn zak. Trouwens, het is duidelijk, dat de Surinaamse gemeenschap al geruime tijd geen vertrouwen meer heeft in de politiek. De politiek heeft dit land naar zijn verdoemenis gebracht. Het was deze zelfde regering die op straat kwam tegen het beleid van de voormalige regering. We merken er bitter weinig van dat ze het anders doet en van plan is het beter te gaan doen. Het hele land ziet er verwaarloosd uit en is geïsoleerd door politiek. We hebben daadwerkelijk een volksprotest nodig, maar dan wel vanwege het volk zelf en al helemaal zonder hulp van bepaalde politici die het ook grandioos hebben verpest. We weten allemaal dat de leiders van de politieke partijen wederom op zoek zijn naar hoge functies. Eenmaal daar, voelen ze plotseling niet meer voor het volk en keren ze het de rug toe.