De regering Santokhi heeft in juli 2020 de regeermacht overgenomen van de NDP regering onder leiding van Bouterse. Reeds in de eerste twee weken na de inauguratie werd het duidelijk, wat voor financiele ravage het nieuwe coalitiekabinet mee geconfronteerd werd. Er was ook geen geld in kas om de ambtenaren voor die maand te betalen, laatstaan hun vakantiegeld uit te keren. Gelukkig toonden de lokale commerciele banken zich bereid, wederom een helpende hand toe te steken aan de regering, om tenminste die uitgaven voor die maand te kunnen dekken. Ook kreeg het nieuwe kabinet een beter beeld, van hoever de schulden van de overheid lokaal en internationaal waren opgelopen. Schulden die toch uiteindelijk betaald zouden moeten worden inclusief de gewone en ook de boeterente. Geen geld en ook nog een berg aan schulden, betrof de nalatenschap van twee regeringen Bouterse vanaf 2010 tot 2020. Maar een regering die komt, kan zich niet distanciëren van schulden die door een vorige werden gemaakt en zal die zeker moeten terugbetalen . En juist met dat dilemma zat en zit, regering Santokhi tot op dit moment. Gezien de slechte creditratings die het vorige kabinet Bouterse had opgelopen, is het voor Suriname niet langer mogelijk geld in het buitenland te lenen tegen een redelijke rente , en aflossingstermijn. De voorwaarden die nu worden gesteld, aan Suriname los van het feit dat bijna niemand meer warm loopt dit land geld te lenen, zijn zeer ingrijpend en verstrekkend. We staan geboekt als wanbetalers en ook nog onbetrouwbaar en dat allemaal veroorzaakt door een Bouterse kabinet met een Hoefdraad als minister van financiën. We ontkomen er daarom niet aan de economie te herstructureren en daarvoor een economisch aanpassingsprogramma door te voeren, en wel onder de paraplu van het Internationaal Monetair Fonds, IMF, omdat dit fonds alleen nog bereid is over de brug te komen met financiële injecties, om zo de economie weer gezond te krijgen. Maar de voorwaarden die het IMF stelt voor deze hulp zijn zeer ingrijpend en voor de meesten in ons land ondraaglijk, en dat komt steeds meer tot uiting, zoals gisteren tijdens de demonstraties tegen het beleid van de regering. Het is begrijpelijk dat de regering werkt aan een herstelplan, want dat is onvermijdelijk, maar ze dient wel te begrijpen dat bepaalde maatregelen misschien nog wél draaglijk zijn, maar weer anderen absoluut niet. Deze ondraaglijke maatregelen kunnen alleen maar tot sociale onrust leiden en misschien zelfs ook tot chaos en burgelijke ongehoorzaamheid, waar geen kruid tegen gewassen zal zijn. De Vereniging van Economisten in Suriname, VES die een groot aantal kundige economisten in haar portefeuille heeft, heeft meedere malen de regering van Bouterse en nu ook de regering van Santokhi erop gewezen, waar de pijnpunten van het volk liggen en wat ze zou kunnen doen, om sneller en beter resultaat te kunnen boeken vooral waar het gaat om herstel van de economie en een beter welzijn van de Surinaamse mens. Maar wat zowel de VES als vele anderen hebben geconstateerd, is dat men niet of heel slecht luistert naar haar goede adviezen, en er slechts sprake is van een verdere verslechtering van de levensomstandigheden van de doorsnee Surinamer en dat die tot calamiteiten kunnen leiden. Het is dan ook de hoogste tijd, dat de regering een beter luisterend oor presenteert aan derden die heel goede adviezen hebben en haar kunnen helpen, een gewijzigd beleid te voeren, dat wél tot wasdom zou kunnen leiden. Wie star blijft voortgaan op de reeds ingeslagen weg en niet wenst te luisteren naar anderen, die goede en bruikbare hulp aanbieden, zal met nog meer en oplopene vraagstukken, te maken krijgen. Hopelijk komt men tijdig tot inkeer dat de bewandelde weg niet de juiste is.
