Het Surinaams onderhandelingsteam met betrekking tot onze schuldherschikking staat onder leiding van Financiën minister Armand Achaibersing en wordt ondersteund door experts van het adviesbureau Lazard en het advocatenkantoor White & Case. De onderhandelingen met de Oppenheimer bond-holders en andere schuldeisers van Suriname vinden plaats binnen het raamwerk van het IMF-programma. De belangrijkste doelen van de schuldherschikking voor de regering zijn een korting op het uitstaande schuldbedrag, een lagere rente, en een langere looptijd. De totale Oppenheimer-schuld op dit moment inclusief achterstallige rente bedraagt circa USD 800 miljoen.  De schuldonderhandelingen met China en India zijn momenteel ook in volle gang. Keerpunt heeft het al eerder gehad over de Volksrepubliek China die de grootste bilaterale schuldeiser is van Suriname. Tegenover al deze Chinese leningen die tot nu toe zijn verstrekt aan ons land, staat geen enkele groei in de productie. China onderhoudt sinds 2006 een langdurige economische relatie met Suriname. In 2019 kondigden de presidenten Xi Jin-ping en Bouterse het strategisch samenwerkingspartnerschap China-Suriname aan, waarmee ze Suriname voegden in het Belt Road Initiative. Peking is de grootste schuldeiser van Suriname, dat vanaf 2019 ongeveer USD 2,4 miljard aan leningen heeft uitstaan, waarvan USD 1 miljard aan China. De samenwerking tussen beide landen is in de afgelopen jaren door opeenvolgende regeringen voortgezet. Suriname ging leningen aan bij de Export-Import Bank of China, de Industrial and Commercial Bank of China en de China Dalian International Cooperation. We denken dan aan de woningbouwprojecten, de aanleg van wegen (Bouterse-Highway), het kaalkappen van onze bossen, de aanleg en her-egaliseren van verschillende hoofdwegen. Om te beginnen bezitten Chinese bedrijven meer dan de helft van de houtconcessies in ons land en dat is duidelijk te merken aan de hoeveelheid rondhout die wordt verscheept naar China. Hetzelfde patroon is reeds vastgesteld in ons buurland Guyana. Dit hebben we onlangs ook gezien in een documentaire van VICE die is vastgelegd in Guyana waar de vicepresident Bharrat Jagdeo wordt beschuldigd van corruptie en samenwerking met Chinese ondernemers voor grote projecten. Het programma met als titel ‘Guyana for Sale’ werd onlangs gedeeld en kan worden gezien op youtube. Het programma heeft in Guyana voor behoorlijk wat tumult gezorgd aangezien journalisten undercover informatie hebben kunnen achterhalen voor de onderbouwing van het verhaal met beeld en geluidmateriaal. In het programma is te zien, dat de Chinese zakenman Su Zhirong een huis huurde naast dat van Jagdeo, en vervolgens een undercover ‘zakenman’ van VICE News genaamd Mr. Chan, de vice-president liet ontmoeten. Volgens VICE deed Su dit, om de undercover zijnde potentiële Chinese zakenman te bewijzen, dat hij (Su) toegang heeft tot het hoogste niveau in Guyana. Na de uitzending van het programma trachtte Jagdeo Guyanese media te overtuigen dat het programma niet het volledig verhaal heeft weergegeven van de bijeenkomst, toen Su belde om te vragen of hij de investeerder en potentiële partner kon brengen, waarmee hij een investeringsovereenkomst aanging. Jagdeo zei dat Chan tijdens de bijeenkomst verklaarde dat hij wilde investeren in projecten in Guyana en daarover wilde praten, maar Jagdeo zei dat hij duidelijk had gemaakt, dat hij dat niet wilde.

In het programma werd ook duidelijk naar voren gehaald dat China, die de op één na grootste supermacht is ter wereld, een snelgroeiende aanwezigheid heeft in Guyana, waarvan een groot deel wordt toegeschreven aan infrastructurele projecten, waarvan China de grootste financier is. Er werd verwezen naar China’s ‘Belt and Road Initiative’, dat voorziet in financiering in ongeveer 150 landen. Keerpunt heeft het hele programma bekeken en als de Surinaamse regering het nog niet door heeft is dit wel de juiste beeldvorming om te zien wat ons te wachten staat als we niet waakzaam blijven voor Chinese “investeerders”. Wij moeten goed onthouden dat niets gratis is en alles uiteindelijk een prijs heeft. Alle gestes, donaties en zogenaamde liefdadigheids handelingen moeten wij goed in de gaten houden, want we kunnen nu nog voorop stellen dat we een gezegend land zijn, maar het zal niet lang zo blijven als we geïnfecteerd raken met parasieten, bloedzuigers en andere vernietigende entiteiten die komen in de vorm van grote geldbedragen, die onder de noemer “investeringen” vallen, maar gewoon gedekte steekpenningen zijn voor corrupte leiders.