De brug die Suriname en Guyana moet verbinden en waarachter zoveel haast wordt gezet, blijkt toch niet zo voordelig te worden voor Suriname. Uit een contract gesloten tussen de beide landen, blijkt het te gaan om een investering die uitbesteed wordt. Dat wil zeggen, dat geen van de twee landen zullen inkomen met geld. De bouw zal plaatsvinden door een bedrijf, in dit geval een buitenlandse entiteit. Maar hier zit nou net het addertje onder het gras. Dit bedrijf gaat zijn kapitaal investeren en moet in de komende jaren ook nog de brug onderhouden. Nou weten we allemaal, dat elk bedrijf uit is op het maken van winst. Dat wil zeggen, dat voor deze brug tol geëist zal worden. Hoe kan het dat een buitenlands bedrijf gelden gaat verdienen in een op Surinaamse grondgebied gebouwde brug? Is dat niet vreemd? Hoe heeft Guyana ons land zover kunnen krijgen? Wat voor voordeel zal Suriname daaraan hebben? Tot zover is niet gebleken dat Suriname economisch voordeel heeft aan Guyana. Daarentegen weten we wel wat de criminaliteitscijfers zijn. Hoeveel Surinamers hebben behoefte aan een bezoek aan Guyana? Het gaat om een gering aantal! Is het het wel waard, dat een buitenlands bedrijf zijn kapitaal komt investeren. Als geen van beide landen geld hebben voor de bouw, wat is de haast achter dit project? Bovendien weten we intussen, dat de onderzoekingen voor de bouw en de officiële bouw mogelijk gedaan zullen worden gedaan door een bedrijf uit Trinidad. Trinidad heeft zelf nauwelijks tien bruggen. De meeste zijn snel aangelegde oeververbindingen die aangelegd zijn in oorlogstijd. Hoe kunnen we toestemmen dat zo een bedrijf een brug die twee landen moet verbinden, komt bouwen? Terwijl we weten dat de Nederlanders en Chinezen deze bruggen veel gemakkelijker leveren. In ieder geval roept de bouw van de brug nog vele vraagtekens op.