Waar Suriname in 2021 nog op plek nummer 19 van 180 op de World Press Free-dom Index stond, is ons land dit jaar met 33 plekken gedaald. Suriname staat nu op plek 52 op de index, hetgeen aangeeft, dat ons land het niet zo goed doet als het gaat om persvrijheid. Volgens Reporters Without Borders (RSF), een groep van journalisten die de index publiceert, verdient Suriname hoge cijfers voor respect voor vrijheid van informeren, gezien de zeldzaamheid van aanvallen op journalisten en de diversiteit van zijn media. Ook wordt er aangegeven, dat de grondwet de persvrijheid garandeert. “Een uiterst strenge lasterwet voorziet echter in gevangenisstraffen tot zeven jaar voor ‘openbare uiting van haat’ jegens de regering. De pers publiceert regelmatig kritische berichten over de overheid. Dit leidt soms tot officiële druk en intimidatie van journalisten, wat leidt tot zelfcensuur”, aldus de RSF in het verslag over Suriname. Volgens Karen Lynn Williams, de Amerikaanse ambassadeur in Suriname, houden de journalisten en mediavertegenwoordigers die zij in Suriname heeft ontmoet, duidelijk van hun land en willen het beste voor het land en al zijn mensen. “Het zijn onbezongen helden die elke dag worden geconfronteerd met uitdagingen op hun reis om de objectieve waarheid aan de bevolking van Suriname te presenteren. Met nieuwsgierigheid, moed en hardnekkige vastberadenheid, dragen zij hun steentje bij om van Suri-name een betere plek te maken voor alle Surinamers. Dat is de reden waarom we moeten blijven staan en een vrije en onafhankelijke media steunen”, aldus Williams gisteren in een persbericht. De 20e World Press Freedom Index, gepubliceerd door Reporters Without Borders (RSF), onthult een tweevoudige toename van polarisatie, versterkt door informatiechaos – dat wil zeggen, mediapolarisatie die verdeeldheid binnen landen aanwakkert, evenals polarisatie tussen landen op internationaal niveau.

De 2022-editie van de World Press Freedom Index , die de staat van de journalistiek in 180 landen en gebieden beoordeelt, benadrukt de rampzalige effecten van nieuws- en informatiechaos – de effecten van een geglobaliseerde en ongereguleerde online informatieruimte die nepnieuws en propaganda aanmoedigt. Binnen democratische samenlevingen groeien de verdeeldheid als gevolg van de verspreiding van opiniemedia volgens het ‘Fox News-model’ en de verspreiding van desinformatiecircuits die worden versterkt door de manier waarop sociale media functioneren. Op internationaal niveau worden democratieën verzwakt door de asymmetrie tussen open samenlevingen en despotische regimes die hun media en online platforms controleren, terwijl ze propagandaoorlogen voeren tegen democratieën. Polarisatie op deze twee niveaus wakkert de spanning aan. De invasie van Oekraïne (106e) door Rusland (155e) eind februari weerspiegelt dit proces, aangezien het fysieke conflict werd voorafgegaan door een propagandaoorlog. China (175e), een van ‘s werelds meest repressieve autocratische regimes, gebruikt zijn wetgevend arsenaal om zijn bevolking in te perken en af ​​te sluiten van de rest van de wereld, vooral de bevolking van Hong Kong (148e), die in de Index is gekelderd. De confrontatie tussen ‘blokken’ neemt toe, zoals te zien is tussen India (150e) en Pakistan (157e) van de nationalistische Narendra Modi. Het gebrek aan persvrijheid in het Midden-Oosten blijft het conflict tussen Israël (86e), Palestina (170e) en de Arabische staten beïnvloeden.

Mediapolarisatie voedt en versterkt interne sociale verdeeldheid in democratische samenlevingen zoals de Verenigde Staten (42e), ondanks de verkiezing van president Joe Biden. De toename van sociale en politieke spanningen wordt aangewakkerd door sociale media en nieuwe opiniemedia, vooral in Frankrijk (26e). De onderdrukking van onafhankelijke media draagt ​​bij aan een scherpe polarisatie in “illiberale democratieën” zoals Polen (66e), waar de autoriteiten hun controle over de publieke omroep en hun strategie om de particuliere media te “re-poloniseren” hebben geconsolideerd. Noorwegen, Denemarken en Zweden blijven dienen als democratisch model waar de vrijheid van meningsuiting floreert, terwijl Moldavië (40e) en Bulgarije (91e) dit jaar opvallen dankzij een regeringswisseling en de hoop die het heeft gebracht voor verbetering van de situatie voor journalisten, zelfs als oligarchen nog steeds de media bezitten of controleren. De situatie is geclassificeerd als “zeer slecht” in een recordaantal van 28 landen in de Index van dit jaar, terwijl 12 landen, waaronder Wit-Rusland (153e) en Rusland (155e), op de rode lijst van de Index staan ​​(wat duidt op “zeer slechte” persvrijheid situaties) op de kaart. De 10 slechtste landen ter wereld op het gebied van persvrijheid, zijn onder meer Myanmar (176e), waar de staatsgreep van februari 2021 de persvrijheid met 10 jaar heeft teruggebracht, evenals China, Turkmenistan (177e), Iran (178e), Eritrea (179e) en Noord-Korea (180e).