Het is allang geen geheim meer, dat Suriname decennialang tot de paradijzen is gaan behoren, waar men à la dol de gelegenheid had geld, dat uit de grensoverschrijdende misdaad is verkregen, zonder al te veel obstakels wit te wassen. Bedrijven rezen hier als paddenstoelen uit de grond, om het witwassen van drugsgelden te kunnen vergemakkelijken. We weten door de jaren heen precies, hoe dat in zijn werk ging en dat de zogeheten geldwisselkantoren daar een belangrijke schakel in vormden en nog steeds vormen. Maar dan heb je ook de commerciële valutabanken, die gewone valuta overmaken en ook de kredietbrieven oftewel Letter of Credits openen. Het laatste kan je alleen maar doen, als je ook een correspondentbank in het buitenland hebt die je geldtransactie accepteert en verder begeleidt naar bijvoorbeeld je leverancier.  Maar een goede verhouding met het buitenland en een uitstekende en betrouwbare naam hebben en behouden in het internationale geldcircuit, moet je kunnen beschermen.  En juist daarin zijn we in de afgelopen decennia, behoorlijk de mist bij ingegaan.  De schandalen binnen onze eigen moederbank hebben de buitenlandse kijkers behoorlijk  op Suriname gericht en men is gaan eisen,  dat we ons ook strikt gaan houden aan de regels die witwassen van crimineel geld  tegengaan. We hebben ook gemerkt, dat er hier een National Risk Assessment, NRA, is gepleegd en dat Suriname heeft moeten rapporteren aan de Caribbean Financial Action Task Force, CFATF, over wat men hier zal gaan doen om het witwassen van crimineel geld en het misbruiken van deze middelen ter financiering van het internationale terrorisme, te bestrijden. En omdat we als banken en regering weten dat financiële isolatie moet worden voorkomen, doen we momenteel collectief er alles aan, zulks te voorkomen. Maar er zijn in dit land vele malafide elementen die met brandkasten vol aan crimineel verkregen geld zitten, dat ze toch wensen wit te wassen en daar doen ze dan ook alles voor. Men sluist het geld naar de cambio’s en die willen weer dat geld de banken binnenkrijgen, zonder specifiek aan te kunnen geven, waar de middelen vandaan komen of aan zijn verdiend. En juist daarvoor zijn de banken nu op hun hoede en willen niet zomaar meer hoge bedragen in dollars en euro’s accepteren, omdat het vermoeden bestaat, dat het om crimineel geld gaat. We zijn tot nog toe de ruim 19 miljoen euro die op Schiphol tijdens het regiem Bouterse werd geconfisqueerd door de douane niet vergeten. Tot op heden hebben we dit geld, dat ook vermoedelijk tot de witwasmiddelen behoorde, niet teruggekregen. We zullen ons dus wel aan de zogeheten compliance regels moeten blijven houden  en die houden in, dat het crimineel geld niet langer via de banken kan worden ingezet, ter betaling van allerhande goederen  en andere zaken in het buitenland. Men zal willen blijven rommelen met vreemde valuta en wisselkoersen en het zal ons daarom niet bevreemden, als men weer zal trachten een valutaschaarste te creëren om zo de wisselkoersen omhoog te krijgen. De commerciële valutabanken hier ter stede, moeten op geen enkele wijze afwijken van het doorgevoerde stringente controlebeleid van het aangeboden vreemde geld, want de externe gevolgen zullen voor ons land niet te overzien zijn. Niet slechts Suriname wordt als Caricom-land verdacht aangemerkt voor drugswitwaspraktijken. Ook andere landen in het Caribisch gebied zijn in het verdachtenbankje beland voor wat betreft het witwassen van crimineel verkregen geld.  Vooral de Verenigde Staten van Amerika  draaien nu de bankschroef aan voor  de meeste financiële instellingen in deze regio, om zo het witwassen van drugsgeld aanmerkelijk terug te dringen.