Surinaamse opeenvolgende regeringen hebben jaren achtereen, tal van zaken zo goedkoop mogelijk voor de bevolking proberen te houden, door ze te subsidiëren. Het openbaar vervoer, de nutsvoorzieningen, grote delen van de gezondheidszorg, de kookgasrekening en ook de brandstofvoorziening werden door middel van subsidies ondersteund. Een vervlogen periode, toen de overheid misschien over meer inkomsten beschikte en door subsidies politieke stabiliteit trachtte te onerhouden. Die tijd is helemaal voorbij en de overheid haar inkomsten laten het bij lange niet meer toe, overal maar te subsidiëren en zo de bevolking te paaien en rustig houden. In de afgelopen decennia zijn grote geldverdieners en belastingbetalers verdwenen. We denken daarbij vooral aan Suralco en Billiton. Een enorme aderlating voor de verdiensten van de overheid en ze is hierdoor momenteel niet langer in staat al de directe subsidies te betalen en genoodzaakt tot prijsaanpassingen over te gaan. Prijsverhogingen binnen het openbaar vervoer, de nutsvoorzieningen en wat dies meer zij, komen nu met de regelmaat van de klok op ons af. En als de opschorting van de subsidies deels of in haar geheel plaatsvindt, dan moet dat wel voor het gehele land gelden. Bedrijven als de EBS en SWM die voor water en licht zorgdragen, hebben enorme bedrijfskosten die terugverdiend moeten worden en ze zijn daarom ook niet meer in staat ‘Sinterklaas’ te spelen, door alsnog gratis stroom en water aan vooral lieden in rurale gebieden, te leveren. Neem nou plaatsen als Moengo en Albina, waar de stroom wordt opgewekt  door grote dieselaggregaten en de EBS en SWM enorme bedrijfskosten hebben aan onderhoud en het bewijzen van goede diensten. Recentelijk is de stroomvoorziening ook doorgetrokken naar Moi Wana, Alfonsdorp en Moengo Tapu. Daar zijn zijdens de EBS, enorme uitgaven voor gedaan en die moeten terugverdiend worden. Het is dan ook logisch, dat de afnemers voor deze nutsvoorziening aan het einde van de maand betalen, want voor niets gaat nog steeds de zon op. Ook de bewoners van Moengo mogen er geen moment vanuit gaan, dat voor water en licht er niet betaald hoeft te worden, omdat ze in een ruraal gebied wonen en de overheid in het verleden via de districtselektrificatie,  gratis stroom aan dorpen leverde. De staat is zeker niet langer in staat al deze kosten te dragen. Ook binnen de coalitie dient met name de ABOP, de achterban erop te wijzen, dat stroom en waterleiding een prijskaartje hebben en dat gratis allang niet meer bestaat en een archaïsche aanpak betrof en betreft. Wegen blokkeren in Moengo en de Oost-Westverbinding, is absoluut onacceptabel en daar moet door de regering op gewezen worden. We zijn allemaal Surinamers en hebben allemaal dezelfde rechten en plichten en die gelden ook voor mensen, die er ten onrechte vanuit gaan, dat zij bevoorrecht zijn en niet voor nutsvoorzieningen hoeven te betalen. Hopelijk maakt men van overheidswege dit nu wel goed duidelijk aan deze lieden die een verkeerde zienswijze en of beoordeling hebben van de huidige nijpende realiteit.