Al jaren wordt er gesproken over het bereiken van een grotere output uit onze land- en tuinbouwproductie. Op een gegeven moment werd ook gesteld, dat Suriname getransformeerd zou worden tot de voedselschuur binnen onze regio en in het bijzonder de Caricom.  Dit betrof natuurlijk de zoveelste podiumtaal, waar we zonder actie natuurlijk niets aan hebben, en Suriname blijft voortkwakkelen op de gebruikelijke en bekende manier, zonder dat er echt sprake is van een grote productievermeerdering die op de export gericht zou moeten zijn. Land- en tuinbouwers hebben al jaren te maken met dezelfde problemen en die kunnen zeer gevarieerd zijn. Wijzigende klimatologische omstandigheden, kunnen een negatieve rol spelen, maar vaak ook het gebrek aan materiaal en materieel en het niet voorhanden hebben van voldoende geld, werken zeer stagnerend. Leningen plegen bij lokale banken om een kleine, middelgrote en of grote aanplant te realiseren met een moordende rentevoet, werkt ontmoedigend. Ook is het zo, dat niet elke landbouwer in aanmerking kan komen voor een redelijke lening, om te kunnen starten met een project. Inflatie en geldontwaarding hebben het werk op het land alleen maar moeilijker gemaakt in de afgelopen decennia. Noodgedwongen hogere prijzen berekenen voor het landbouwproduct, heeft maar al te vaak tot een slechte afzet en verlaagde inkomsten geleid. Wat de zaak voor de land- en tuinbouwer nog erger heeft gemaakt, zijn de gestegen prijzen voor zaaizaad, kunstmest en andere zeer noodzakelijke landbouwchemicaliën. Herbiciden en insecticiden werden de afgelopen jaren ook steeds duurder en met de unificatie van de wisselkoersen en dan in het bijzonder de dollar en de euro ten opzichte van onze SRD, liepen de prijzen totaal uit de hand. Landbouwers zitten door deze zeer negatieve ontwikkeling met de handen in het haar. Voor de grootlandbouwers in Nickerie bijvoorbeeld, zijn de huidige prijzen voor met name ureum en fosfaat moordend  en maken dat ook rijst  als volksvoedsel no.1, voor velen steeds onbereikbaarder wordt.  De brandstofprijzen van de afgelopen maanden drijven elke landbouwer tot wanhoop en ontnemen het enthousiasme om verder te gaan. Machineonderdelen voor tractors, combines en ander materieel benodigd binnen de landbouw,  worden met de dag duurder en handelaren van deze goederen berekenen de prijzen keihard door op basis van de koersen die voor vreemde valuta betaald zijn. En ook deze goederen, groot en klein, stijgen de pan uit. Onze overheid dient wél te beseffen, dat voedingswaren die hier worden geproduceerd, minstens op hetzelfde niveau dienen te blijven en daar mag zeker geen achteruitgang in plaatsvinden. Ook het prijsniveau van bijvoorbeeld rijst en groenten, mag niet verder stijgen. De overheid heeft daarom de taak de producenten in de landbouw tegemoet te komen. Er dienen meerdere incentives voor deze producenten te komen, bijvoorbeeld door geen invoerrechten te heffen op landbouwchemicaliën en alle gereedschap gebruikt in deze sector. De tarieven voor deze producten bij de invoer dienen omlaag te worden gebracht of helemaal naar een -0 tarief verwezen. Al jaren wordt er door de Food and Agriculture Organization, FAO, erop gewezen, dat er meer voedsel wereldwijd dient te worden geproduceerd en wel tegen een betaalbare prijs. Ook wordt erop gehamerd, dat wereldwijd men ervoor moet zorgen, dat men zoveel als mogelijk zelfvoorzienend moet zijn of worden om de afhankelijkheid van externe producenten te verkleinen. Met de oorlog in Oekraïne en de geconstateerde stagnatie in de levering van graan aan afnemers in vooral Afrikaanse landen, moet het ook voor ons duidelijk zijn, dat wij onze eigen voedselvoorziening, veilig moeten stellen. Nu reeds zijn de prijzen voor brood, bami en roti in ons land fors toegenomen. Gewoon het bewijs hoe afhankelijk we zijn van grondstoffen de voedselvoorzieningen rakende, die wij niet produceren. Laten wij daarom ervoor zorgen dat wij vooral onze landbouwers fors ondersteunen door de incentives die hoogst noodzakelijk zijn, beschikbaar te stellen. Overheid, u bent nu als nooit tevoren aan zet.