Meerdere Surinamers vast in Oekraïne

De laatste tijd was het een enorme uitdaging voor Ja-son Choi, de Surinaamse staatsburger die momenteel in Oekraïne zit en voor alle anderen die gebukt gaan onder dit voortdurende conflict. “De situatie hier is geëscaleerd en wordt met de dag erger. De aanhoudende “oorlog” valt niet langer onder het internationaal humanitair recht.

Eigenlijk nooit geweest vanaf het begin, vandaar de woorden: onterechte agressie. Het Russische leger is begonnen te schieten op niet-militaire objecten zoals civiele gebouwen, scholen, ziekenhuizen en zelfs burgers. Als mensen buiten Oekraïne hun bronnen via de media krijgen, krijg ik het via de lokale be-volking, zoals mijn Oek-raïense vrienden die ik heb ontmoet en waarmee ik prachtige herinneringen heb gedeeld. Van sommige gebeurtenissen ben ik zelf getuige geweest. Ja, dit is de harde en wrede realiteit. Huizen worden volledig verwoest door de Russen met behulp van raketten. Thuis, waar een gezegde luidt: ‘Er is geen plek als thuis, waar je warmte, vre-de en harmonie voelt’. En in slechts een fractie van de tijd is die vernietigd”, al-dus Choi op zijn Facebook-pagina. Hij vertelt in zijn post, dat de dagelijkse ex-plosies in de buurt van zijn huis luider en luider werden tot het punt waarop hij figuurlijk zou impliceren dat Russische raketten hem op elk moment bij de voordeur zouden begroeten. De luchtsirenes gingen steeds vaker af. “Op 2 maart ontving ik een cruciale waarschuwing van betrouwbare bronnen om Kiev onmiddellijk te verlaten.

Er ging geen seconde voorbij en iedereen pakte zijn benodigde spullen in. Ik ben aangespoord om te evacueren naar het westen van Oekraïne, waar het (voorlopig) veilig is. Ik heb minimaal 48 uur achter elkaar gereisd zonder slaap. Het was die dag rond 17.00 uur toen we vertrokken. We moesten om 20.00 uur op onze locatie zijn voor de volgende bombardementen. Dit is niet je dagelijkse routine waarbij je wakker wordt met het strekken van je benen en armen, gevolgd door tandenpoetsen, douchen en je voorbereiden op je werk. Niets was zeker.

Op onze weg ‘s nachts had de weg geen verlichting, we bleven rijden en bochten nemen in totale duisternis in de ijzige winterkou. We wisten gewoon dat we door moesten gaan. We hebben vaak een nieuwe toewijzing gekregen, simpelweg omdat er geen plaatsen waren om te verblijven. Veel plaatsen waren al gevuld met vluchtelingen. Toen ik dagen later op onze eindbestemming aankwam, was ik mentaal en fysiek volledig gebroken. Stel je voor dat je energie haalt uit een al lege tank, want je hebt geen andere keuze dan gewoon door te gaan om een ​​kans te krijgen om te leven en te zien wat morgen brengt. Mijn lichaam heeft in korte tijd enorme stress doorstaan. Nog maar twee dagen geleden begon ik mezelf weer lichtjes te voelen. Ik weet niet eens meer hoe een ononderbroken slaap van 7-8 uur aanvoelt. Ik weet echter wel dat ik dit tijdens de vreedzame tijden als vanzelfsprekend had aangenomen. Een echte en eenvoudige zegen in ons dagelijks leven”, vertelt Choi.

Choi werd door veel mensen geadviseerd om te evacueren naar het westen of naar buurlanden te vluchten. “Theoretisch gezien lijkt dat eenvoudig, want je zoekt een lift en rijd naar je bestemming, maar de realiteit komt hard aan. Stel je voor duizenden of zelfs tienduizenden mensen voor met hetzelfde doel als jij op de weg. De drukte, het geluid van explosies, je volledige blootstelling buiten, de extreem lange wachtrij bij elke checkpoint die minimaal 8 uur wacht, benzineschaarste bij het tankstation. Geen plek om te verblijven. Geen datasignaal op je telefoon. Maar mijn recente strijd is niet te vergelijken met die van de Oekraïners, degenen die hun huis hebben verloren, in ondergrondse schuilplaatsen leven, kampen met schaarste aan eten en drinken, families die gescheiden zijn omdat men achter moet blijven om het land te verdedigen zonder garantie om elkaar ooit terug te keren. Wat mij het meest pijn doet, is wat de kinderen op dit moment moeten meemaken. Jong, on-schuldig en onbegrijpelijk voor de huidige situatie. Vanuit hun oogpunt in hun levensfase opkijkend naar hun ouders, zich veilig en warm voelend in hun aanwezigheid. Een liefdevolle band en gehechtheid tussen ouder en kind. Totaal onbewust van wat er de volgende minuut zal gebeuren.”

“Vanuit mijn eigen perspectief had ik altijd families aanbeden en bewonderd met de aanwezigheid van de vader, moeder en hun kinderen, die van elkaar hielden. Ik ben opgegroeid zonder ouders en onbewust verlang ik al sinds ik me kan herinneren naar de warmte en liefde van deze ouder. En zomaar kwamen hier veel families om het leven, band en gehechtheid verbroken, veroorzaakt door een compleet gestoorde door hebzucht en macht. Zijn we echt op dit punt gekomen? Was het echt nodig? Poetin, hoeveel bloed en tranen moet er in uw regime worden vergoten? Zelfs moeder Rusland is gekwetst.”

Choi heeft onlangs vernomen, dat er mede-Surinaamse broeders en zusters in Rusland zijn. “Van deze kant bid en hoop ik dat jullie allemaal veilig en wel zijn. Laat me je vertellen dat ik mezelf vaak afvroeg, waarom ik door deze situatie moest gaan. Is dit een straf? Nee, dit is geen straf, en ik wil je vertellen dat we in tijden van strijd groei en veerkracht aan ons toekomstige zelf toevoegen. Dus houd je sterk en blijf stevig op beide benen staan. Je komt hier uit. We komen hier uit en leven een andere dag.”

Hij zegt verder, dat het nu 12e dag van de oorlog is. ‘’Veel organisaties en mensen uit verschillende landen steunen Oekraïne, en ik ook. Ik heb persoonlijk gedoneerd aan humanitaire hulp en aan het Oekraïense leger. Dit is het minste wat ik kon doen. Dit is het minste wat iemand kan doen. Wat er ook gebeurt, Oekraïne moet deze gruwelijke agressie met succes verdedigen en overwinnen. Er is absoluut geen andere optie. Dit is niet alleen Oekraïne, dat vecht, het is iedereen die op de een of andere manier tegen Poetin opkomt voor vrede en vrijheid. We zullen niet verslagen worden. Ik wil eindigen met de laatste gedachte: hierdoor bleef ik me afvragen: wat zal er uiteindelijk met de wereld gebeuren? Aan ons? Ik ben geen oorlogs- of politicusspecialist. Maar voor zover we weten, zal Poetin zijn ‘speciale militaire operatie’ voortzetten en dreigen met kernwapens als een land tussenbeide komt met zijn plannen. Stel dat zijn plannen worden gerealiseerd en slaagt daar waar Oekraïne onder zijn regime staat. Dan rijst de vraag: wat ALS hij verder gaat met het dichtstbijzijnde land en opnieuw dreigt met een nucleaire oorlog? Is dit een illusie van keuze?”, aldus Choi.