Tijdens de viering van het 50-jarig bestaan van de Vereniging van Economisten in Suriname (VES), waarbij president Santokhi een nieuwjaarslezing gaf, beklemtoonde hij dat de financieel-economische crisis in Suriname voorbij is en dat er zelfs sprake zou zijn van financiële stabiliteit. De leden van de VES stonden erbij en keken ernaar en de president kreeg alle kans om zijn misleidende retoriek in te zetten. Het is hoogst opmerkelijk dat de voorheen altijd constructief-kritische VES, de president nu een platform biedt om door te gaan met misleidende propaganda. De VES, tot nu toe een van de weinige nog goed functionerende onafhankelijke controlerende instituten in Suriname, moet oppassen dat de patronagepolitiek het instituut niet ongeloofwaardig kleurt. De nieuwe VES-voorzitter Steven Debipersad, deed later wel nog een poging tot kritiek.

Wanneer is er sprake van financiële stabiliteit in een land?

Men hoeft geen econoom te zijn om te concluderen dat er in Suriname nog lang geen sprake kan zijn van economische stabiliteit. Wanneer mogen we in een land spreken van financieel-economische stabiliteit? Dit is wanneer de bevolking langdurig normale waarden van prijsstabiliteit ervaart en zonder al te veel risico’s kan sparen, lenen en investeren. Met een inflatie van ruim boven de 60 procent, kan men onmogelijk praten over financieel-economische stabiliteit. Het einde van de prijsverhogingen is met de nog te treffen IMF-maatregelen nog lang niet in zicht en daarom is het heel raar, dat er nu al over financieel-economische stabiliteit wordt gesproken.

Waarom blijft de president op zo een krampachtige manier proberen om het volk voor de gek te houden? Of leeft hij in zijn eigen wereld en heeft hij daarom geen voeling met de dagelijkse strubbelingen van het volk? Is de president zich ervan bewust dat de lonen van de werkenden al lang geen gelijke tred meer houden met het algemene prijspeil en dat nog meer mensen door zijn zwak beleid onder de armoedegrens belanden? In 2019 lag de minimale bestedingsbehoefte van een gezin bestaande uit vijf leden, rond de SRD 4.700 en nu ligt dat rond de SRD 11.500. Deze exorbitante prijsstijgingen sinds het aantreden van deze regering, kunnen niet meer verwezen worden naar de vorige regering.

Het is daarom ook belachelijk dat de president mensen zonder aantoonbare verdiensten onderscheidt voor het “goede werk” dat men heeft verricht sinds zijn aantreden. Deze onbezonnen lintjesregen binnen de eigen partij, is een devaluatie van de hoogste onderscheidingen in de geschiedenis van de staat Suriname, terwijl het volk zwaar ontevreden is over het tot nu toe gevoerde beleid.

Fitch

Zoals bekend, trekt kredietbeoordelaar Fitch zijn handen af Suriname. Dit is een hele zorgwekkende ontwikkeling voor ons noodlijdend land. Juist bij financieel-economische stabiliteit in een land, is de aanwezigheid van kredietrating essentieel om fondsen en investeerders te kunnen informeren over de kredietwaardigheid bij het verschaffen van leningen. Deze terugtrekking van Fitch markeert tevens het tegendeel van de woorden van president Santokhi. Financiënminister Achaibersing, reageert quasi verbaasd over de terugtrekking van Fitch. Dit is weer het zoveelste bewijs dat deze mensen geen flauw idee hebben hoe het werkt in de financieel-economische investeringswereld.

Suriname heeft namelijk al langere tijd een Restricted-Default (RD) rating, omdat het door Fitch als een wanbetaler is aangemerkt. De USD-rente aflossingen van de Oppenheimer-leningen zijn sinds het aantreden van deze regering niet meer betaald, maar ondertussen verkondigt men steeds dat het economisch goed gaat. Met deze ultieme stap maakt Fitch duidelijk, dat er geen vertrouwen meer is in de Surinaamse regering. De valkuilen van nepotisme en ondeskundigheid eisen nu hun tol. Vanaf dag één had de president professionele en deskundige managers moeten aanstellen om de problemen gecreëerd door de vorige regering, bij de wortel aan te pakken. Nu komt het gebrek aan visie en professionaliteit pijnlijk naar boven. Familie, vrienden en gedecoreerden kunnen deze aantoonbaar zwakke president en vicepresident en hun op favoritisme en etnische basis gestoelde regeerteam, nu niet helpen.

Is er nog hoop voor Suriname?

Ja, er is nog hoop voor Suriname! Decennialang bewijzen de achterhaalde oude corrupte etnische politieke partijen, dat men het niet in zich heeft om te vernieuwen. Zij kunnen en willen niet aan de eisen van het moderne professionele tijdperk voldoen. Patronage, nepotisme en favoritisme zitten te diep in hun DNA geworteld en zullen er ook niet meer uitgaan. Het is aan de Surinaamse bevolking om bij de eerstvolgende verkiezingen af te rekenen met deze vorm van misleidende, ondeskundige politiekvoering. Het wordt met de dag duidelijker dat er fris en vers bloed nodig is in de politiek en bij de overheid in Suriname.

Peter M Wolff